Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid


Psalm. CXXIX. Saepe expugnauerunt me a iuventute. Is eene leere, hoe dat Godt sijn Christenen teghen de vjanden beschudden wilt, ende die Godloosen (al blijuen sy eenen tijdt lanck) nochtans sal hijse ghelijck het Ghers doen verdrooghen.
Op de wijse vanden LIIII. Psalm. SY hebben my benaut wel so dickwels, Van mijn ioncheyt aff met veel gequels: So seg nu dan Israelle, Sy hebben my benaudt wel so dickwels, Van mijn ionckheyt aff, met tquellen. Maer sy en hebben noch my voorwaer, Niet ouerwonnen, in mijn pijne swaer, De Ploeghers die hebben met stocken, Op mynen rugghe gheploecht: en haer Voren, daer lancx ouer ghetrocken.
[Folio 171r]
De Heer, die rechtuaerdich is, en leeft, Der Godloosen strick affghehouwen heeft: Och dat sy doch worden ter schanden, En moesten te rug keeren onbeleeft, Op deerd, alle Zyons vyanden. Och dat sy moesten glijck dat Gers zijn, Het welck verdroocht vander Sonnen schijn, Eer dan men het comt af plucken: Dwelck des Mayers handt niet en vult fijn, Al gaet hijer seer nae bucken. Oock en can de Schooffbinder niet, Sijnen schoot daer mede gheuullen yet, En alle die daer voorby gaene, Die en segghen oock niet: met goeden bediet: Godts vreed sy met u altsamen. Ooc en wenschen sy hem niet eens daer by, Dat den seeghen des Heeren met u sy: Maer wy seegenen u inden name, Van Godt des Heeren: die make ons vry, Door Jhesum Christum, Amen.