Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
Auteursrechtvrij
[Folio 142v]
| |
Op de wijse. Es seind doch selig alle die. Oft op den C XIX. Psalm.DAnckt den Heer die so vrundelijck is,
Want zijn goetheit duert eewlijc gewis,
Danckt hem met allen u machten:
Alle die door den Heer verlost syn,
Wt hunlieder vyanden handen fyn,
Hyse wt de landen tsamen brachte,
So wel vanden opganck, als tot den nederganck,
Van Noorden, tot Suyden, wt het bedwanck,
Die so doelden inde Woestijne,
Op onghebaende weghen quaet,
Daer sy vonden Steden, Dorpen, noch Straet,
Om aldaer met der wooning te syne.
Doen sy hadden hongher en dorst, tot der doot,
Doen riepense tot Godt inden noot,
So hielp hyse sonder eenich hindre:
En hy leydese op eenen rechten paedt,
Dies salmen hem dancken voor syne ghenaed,
By alle menschen kindren:
De dorstighe Sielen, die creghen doen moet,
De hongrighe veruulden hy met goet,
Die daer int donckere in saten,
Gheuanghen in al te grooten bedwanck,
Oock gheketendt teghen haren danck,
En dat om hare misdaden.
Godts gebodt waren sy onghehoorsaem
En scheynden des hoochsten wedt bequaem,
Drom plaechden hy hun herdt, met schanden:
| |
[Folio 143r]
| |
Als sy laghen sonder hulpe daer,
Doen riepen sy tot den Heer voorwaer,
En hy hielpse doen wt de banden:
Oock leyden hyse wt hun doot, en schaed,
Dies danckt den Heer voor syne ghenaed,
By alle menschen kindren,
Want metalen dueren hy op steeckt,
En dijsere grendels hy oock breeckt,
Hy can oock de Sotten wel vinden.
Vande spijse hadden sy walging groot,
Daerom werden sy sieck tot der doot,
En sy riepen wederom tot Gode,
Hy verlostense wt hun noodt terstondt,
Hy schickte hun zijn woort, en maecktense ghesondt,
En verlostense wt sdoots noode,
Drom salmen singen van sHeeren goetheit soet,
En dancken hem dat hy so wonder doet,
Aen alle menschen kindren:
Men sal hem danck offeren met aduijs,
Oock vertellen zijn wercken met lof en prijs,
Daer toe laet hem een ieglijck vinden.
Die te Schepe op de Zee varen,
Met haren handel, ende waren:
En sHeeren werck ondersoecken,
Inder grooter Zee diepen afgrondt:
Maer als hy sprack so stormdent terstondt,
Ouer al aen allen hoecken,
Dan voerense eens ten Hemel, dan nae dHell,
Doen wert benaudt hun Siele snel,
| |
[Folio 143v]
| |
En verschrickten wtermaten,
Sy waggelden glijck eenen droncken man,
Gheenen raet hun doen te voren en quam,
Alle wijsheyt had hun doen verlaten.
Maer sy aenriepen den Heeren wel,
Die stilden dat onweder ras en snel,
Dies waren sy allegaer blijde,
En nae haren wensch bracht hyse te landt,
Daerom sullen sy hem dancken playsandt,
Inde Ghemeynte tallen tijden:
Maer dat hun Beken verdroochden hert,
En dat het vruchtbaer landt ergher werdt,
Dat was al om de booshede,
Van den ghenen dier doen woenden in,
Maer het drooch lant creech wederom water in,
En daert drooch was, hy water dede.
De hongrighe heeft hy daer in ghesedt,
Dat sy souden beplanten de berghen nedt,
Sy creghen oock macht veel beesten:
Die dus lang hadden gheweest verdruckt,
En voor de Princen hun hadden ghebuckt,
En ghedeelt so seer inden foreeste:
Op dlest hy de Armen te rechte bracht,
Glijck Schapen vermeederden hun geslacht,
Alle vromen sullen sulcks mercken:
De booshyt die sal dan gheheel stom staen,
En die wijs is die sal dit gae slaen,
En oock Godts weldaden aenmercken.
Lof, eer, en prijs met soeten thoon. etcetera. 5.
|
|