|
| |
Psalm. CVI. Confitemini Domino, quoniam bonus.
Is eene dancksegghinghe, al ist dat Godt altoos de ondanckbare ende ongeloouighe Iooden ghecastijdt heeft ghehadt, dat hy nochtans op dleste sijn ghenade thunwaerts ghekeert, ende hunlieden verschoont heeft ghehadt, ende desen Psalm leert ons, dat wy daeromme souden vroom sijn, ende dat wy ons voor sonden wachten souden, nae dien dat Godt de Jooden also ghecastijdt heeft ghehadt.
| |
Op de wijse. Es seind doch selig alle die. Oft op den C XIX. Psalm.
DAnckt den Heer want hy is vriendelijck,
En zijn goetheyt die duert eewelijck,
Wie can synen lof genoech verbreyden:
Salich syn die eenen yeglijck slecht,
| |
| |
Altijts doende zijn euen goet recht:
Ons besoecke Heer u salicheyde:
Op dat de vrome mach sien u goet:
En u erfghenamen in blijschap behoedt,
Glijck ons vaders sondgen wy altsamen,
Op u wondren en hadden sy gheen acht,
U groote goetheyt niemands recht en bedacht,
Aende roy Zee warn sy onghoorsame.
Maer de Heer die hielp hun van stonden aen,
Ghewillichlijck om zijnen eyghen naem,
Hy bewees oock zijn macht aende waters:
Hy maeckte de Zee droog met zijn handt,
Sy gingen droochs voets daer door op dlandt,
En werden so verlost van hun haters:
Maer in dwater verdronck hun vyandt fel:
In tgheloof lofsonghen sy Godt doen wel,
Maer zijn wercken sy haest vergaten,
Want sy creghen lust, en tempteerden Godt,
Hy gaf hun haer bede so vol sonder spodt,
Datser af walchden als zijer af aten.
En op Moysem werden sy vergramt doen,
En op Sheeren heylighen Araoen,
Drom deerd veruloeckte dat gheslachte:
Dathan en die rodt van Abiram,
Dat vier so onder hunlieden quam,
Datse verbranden al met machten:
Oock een Calf in Horeb maeckten sy,
Sy aenbaden dat, en eerden so vry,
| |
| |
Sy vergaten also Godt den Heere zaen,
Oock al wat hy in Egipten had ghedaen,
En aende roy Zee ghewisse.
Hy soudse doen vernielt hebben allegaer,
En had Moyses doen niet gebeden voorwaer,
Sy verachten oock dat lieflijck lande:
In hun Tenten murmureerdense vry,
Sheeren woorden en gloofdense gheensins sy,
Dies ophief hy doen zijne handen:
Inde Woestijn straften hyse scherp,
Hun Zaedt hy onder den Heyden werp,
Hy verstroeydense inde landen,
Noch begauen sy hun tot Peor Baal,
Van dAfgoden offrand aten sy al,
Drom plaechden hijse met zijn handen.
Maer de sake slichtede Pinchas,
En doen wert ghekeert de plaghe ras,
Dies prijst men hem eewelijcke:
Aen tKijfwater plaechden sy Moysem herdt,
Daer door dat zijn hert so bedroeft wert,
Dat hijt met syn woorden liet blijken:
Tvolck sy oock niet wt en dreuen te recht,
So hun de Heere beuolen had slecht,
Maer sy mengden hun onder de Heyden,
En ginghen oock inder Afgoden huys,
Dat bracht erghernis, en groot abuys:
Want hun kinderen sy bereyden.
Tot een offrand der duyuelen,
En hun Soenen ende Dochteren,
| |
| |
Tot dAfgoden ginghen syse leyden:
Doen vergramden wtermaten de Heer,
Eenen grouwel creech hy aen tvolck so seer,
Dat hyse gaf onder de Heyden:
En die werden hun Heeren aen allen candt,
Sy werden verootmoedicht onder hun handt,
En al ghinckse Godt dickwils ontladen,
Noch so vergramden sy wedrom hem,
Met hun dickwils vremt quaet voornemen,
En werden cleyn om hun misdaden.
Doen hy hun clacht hoorde, aensach hy hun noot
En dberouden hem door zijn goetheit groot,
Want aen zijn verbondt hy doen dachte,
En hy maeckten dat hun goets werdt ghedaen,
Vanden ghenen die hun hadden gheuaen:
Inden noot op ons Heer hebt achte,
Wt den Heyden brengt ons doch altsamen,
Opdat wy moghen dancken uwen namen,
En beroemen uwen lof bequamen,
Gheloeft sy Godt de Heere, altijdt,
Eewelijck: dies allen tvolck ghelijck,
|
|
Auteursrechtvrij