Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp de wijse vanden eersten Psalm. Oft op Ach Gott von Himmel sieh darein. Oft op de naeuolgende melodye. | |
[Folio 137v]
| |
 Loeft den Heer, mijn Siele ouer al,
Och mijn Godt, en mijn Heere,
Ghy zijt so heerlijck bouen ghetal,
Verciert met costlijckheyt seere.
Met dlicht deckt ghi u glijck met een cleyt,
Den Hemel die hebt ghy oock wtgebreyt:
Ghelijck een Tappitserije.
U hoochde met water ouerwelft staet,
dWolcken zijn u waghens beminde:
Op de vloeghelen des windts ghy oock gaet,
Ghy maeckt de Enghelen tot winde:
En uwe dienaers tot vier vlammen,
Deertrijck fondeert ghy so tsaemmen,
Dat het blijft eewelijcke.
| |
[Folio 138r]
| |
Ghy bedecket glijck met een cleedt,
Dwater staet bouen de berghen spitse:
Maer van u schelden so vlieden sy breet,
En van uwen Donder, en blixem,
De berghen die sietmen oueral:
Dwater daer af sinckt in het dal,
Ter plaetsen die ghy ghefondeert hebt.
Den watren hebt ghy eenen pael ghesedt,
Daer ouer sy niet en connen:
Op datter deertrijck niet af word besmedt:
En Fonteynen ghy ons ghinckt gonnen:
Tusschen de berghen groot water sinckt,
Daer af tghedierte op het velt drinckt,
Wilde Dieren hun dorst daer met blusschen.
Daer by woonen oock de Voghelen,
Die onder de tacken singhen:
Ghy maeckt nadt berghen en hoeulen
Daer af dat Fonteynen springhen:
Dlandt gheeft ghy vruchten oueral,
Tghers laet ghy wassen, op berghen en dal,
Tot voetsele vanden beesten.
Door tsaet en door smenschen arbeydt,
Brengt ghy broot wter eerden:
En op dat smenschen hert sy verbleydt,
So laet ghy Wijn wassen wt deerde:
Het is oock Heer al uwer handen werck,
Dat het broot des menschen hert versterct,
Alle dinghen hebt ghy wel gheschapen.
| |
[Folio 138v]
| |
De boomen des Heeren vol saps staen,
In Libanon die gheplante Cedren,
De Voghelen daer op Nesten gaen,
Reyghers woonen oock op de Dennen:
De Steenbock tot Clippen heeft zijnen toeulucht,
En de Conijnen hebben haer ghehucht,
Inde steengaten vande berghen.
Ghy maeckt de Mane om het Jaer lanck,
De daghen daer nae te reecknen:
De Sonne weet oock haren onderganck,
Ghy laet oock den Nacht inbreecken,
Alle wilt Ghediert dan roert hem snel,
De ionghe Leeuwen dan brieschen fel,
Nae haren roof, en nae hun spijse.
Sy soecken hun spijse, van Godt den Heer:
Maer als smorghens opgaet de Sonne,
So maken sy hun wech ras en seer,
Nae hun holen met grooter sommen,
De mensch dan tot zijnen arbeydt gaet,
En zijn Ackerwerck hy dan gaey slaet,
Van smorghens tot den auendt.
Heer u wercken zijn menigherley,
En seer wijselijck ghemaeckt alle:
Deertrijck dat is vol goets alderley,
Inde groote Zee oock sonder ghetalle,
Daer in wremelen met groot ghetier,
So wel tcleyn, als het groot ghedier,
Aldaer varen oock de Schepen.
| |
[Folio 139r]
| |
Aldaer oock de Walvischen syn,
En spelender in seer blyde:
Het wacht al op u, o Heer fyn,
Ghy spijstse ten bequamen tyde,
Als ghy hun yet gheeft dan vergadren sy,
Als ghy u handt op doet dan worden sy
Versaet met alle goeden.
Maer als ghy verbercht u aenghesicht,
Dan verschricken sy alle,
Als ghy van hun neemt den adem licht,
Tot stoff dan vergaen sy ras alle,
Maer als ghy laet gaen den asem dyn,
So worden sy alsdan gheschapen fyn,
En vernieut wordt tghedaente van deertrijck.
De eer des Heeren is eewelijck,
En hy verblijdt hem ouer zijn wercken:
Als hy aensiet deerd crachtelijck,
So staet het en beeft voor zijn sterckte:
Aenroert hy de berghen so roocken sy:
Ick wil den Heer singhen vry,
Also langhen tijdt als ick leue.
Ick wil loffsinghen mijnen Godt:
Mijn wtspraeck die sal hem behaghen,
Ick verblijd my in den Heer Zebaoth,
Deynde sullen de sondaers draghen,
En de Godloosen sullen niet meer syn,
Dies mijn Siel loeft doch den Heere fyn,
Eewelijcken, Halleluya.
|
|