Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp de wijse vanden C XIX. Psalm.HEer verhoort mijn ghebedt van my,
Laet mijn roepen commen tot u vry,
Wilter u aensicht niet af keeren:
Neycht tot my u Ooren in tijdt van noodt,
Als ick u aenroep, Heer mijn Godt,
Verhoort my dan ras, en seere:
Mijn dagen glijck roock vergaen zijn met schandt,
Mijn beenen verbert zijn glijck eenen brandt,
Mijn hert is ter neder gheslaghen,
| |
[Folio 134v]
| |
Ghelijck verdroocht Ghers, afghemaeydt pladt,
Mijn broot te eeten ick oock vergadt,
Door dbitter kermen, en claghen.
Mijn ghebeente aen mijnen vleesche cleeft,
Van suchten en weenen mijn stemme beeft,
Oock so ben ick gheworden,
Ghelijck eenen Uuyll en Pellicaen fijn,
So inde verstoorde Steden zijn,
Ick waeck en ben glijck gheworden,
Eenen eensamen Voghel op het dackh:
Mijn vyanden versmaden my allen den dach,
En die my bespotten int ghemeene,
Die sweeren by my: want in mijnen noodt,
So eet ick dan asschen, voor mijn broodt,
En meng mijnen dranck met weenen.
Door u gramschap en ongnaden,
Hebt ghy my ghenomen en wech gheworpen,
Mijn daghen zijn henen gaen strijcken:
Glijck een schaij: en ick verdrooghe vry,
Als Ghers: daerom Heer helpt doch my,
Want ghy blijft eewelijcken:
En u ghedachtnis hoe langher hoe meer,
Wilt u doch eens opmaken Heer,
En u ouer Zyon ontfermen,
Want ghecomen is de ure, en den tijdt,
Dat ghy haer Heer ghenadich zijt,
Om dwillen van uwen Armen.
Want haer stenen behaghen u knechten,
Sy zijn oock gunstich den oprechten:
| |
[Folio 135r]
| |
Dies sullen de Heyden u schouwen,
Oock vreesen uwen naem o Heer,
En alle de eertsche Coninghen u eer:
Want Godt sal Zyon opbouwen,
En hem vertoonen in zijne eer:
Tot den verlatenen hy hem keert,
Hun ghebedt wilt hy niet verachten,
Datmen dat schrijf: op dat die nae comen,
En tvolck soo gheschapen sal worden,
Den Heer louen by daegh, en nachten.
Van zijn heylighe hoocheyt siet hy,
Vanden Hemel op dEerd, om tsuchten vry,
Te hooren vanden gheuangnen:
En om te verlossen de kindren des doots,
Op dat sy den name hares Godts,
In Zyon brenghen nae hun verlanghen:
En preken altijdts met luyder stem,
Synen lof in Jherusalem,
Als de liedens tsamen comen:
En de Coninckrijcken om te dienen,
Godt den Heer, en hem te versoenen,
Die my heeft aenghenomen.
Op den wech verootmoedicht hy mijn cracht,
Hy vercort mijn daghen metter macht,
En ick seg tot Godt mijnen Heere,
En neemt my niet wech in het midden:
Van mijn daghen, tselfst ick u bidde:
U Iaren dueren eewlijck Heere:
Ghy hebt te voren deertrijck ghefondeert,
| |
[Folio 135v]
| |
En die hemelen ghefiguereert,
En sy zijn dwerck van u handen:
Maer sy sullen al glijck Roock vergaen:
Maer ghy Heer blijft eewelijck staen,
Daer die al vergaen met schanden.
Ghelijck laken so verouden sy,
Sy sullen oock worden glijck een cleedt vry,
Als ghijse sult verandren:
Als sy so sullen verandert werden,
Dan sal vergaen teenemael deerde,
En met u ordeel sult dan handlen,
Maer ghy blijft glijck ghy zijt voorwaer,
Want gheen eynd en nemen uwe Jaer,
Noch oock uwen heylighen name,
Noch u knechten, kindren niet en vergaen,
Hun Zaet dat sal voor u bestaen,
Altijts inder eewicheyt. Amen.
|
|