Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid

Psalm. XC. Domine refugium factus es nobis.

Is een ghebedt van Moyses, ende het is eerstelijck een clachte, dat wi om der sonden wille alsoo een cort, allendich, ende een gheplaecht leuen, alhier op eerden hebben, ende daer nae is het een ghebedt, dat ons Godt alsulcke catijuicheyt, te recht wilt leeren kennen, ende dat hi ons daer tegen dan helpen ende vertroosten wille.

Op de wijse. Es seind doch selig alle die. Oft op den C XIX. Psalm.

GHi zijt onsen toeulucht, Heer der herscharn
Gheweest: eer die bergen, gemaect waren,
Eer dat was gheschapen die Eerde:
Ghy zijt Godt van inder eewicheyt,
Die altijts blijft: ghy hebt oock bereyt,
Dat de mensch, wedrom wordt tot eerde:
Ghy spreeckt: vermeerdert u menschen fijn,
Want duysent Jaer, by u glijck zijn,

[fol. 123v]

 

Als eenen voorledenen daghe,

 

En ghelijck een nachtwaeck van eender nacht,

 

Soo laet ghyse wech varen, en sy zijn gheacht,

 

Glijck eenen die slaept sonder claghen.

 

 

 

Ghelijck Ghers verslensen sy seer snel,

 

Dat smorghens groen staet, en wast wel,

 

En tsauons ist gheheel drooghe:

 

Ghelijck alsoo, worden altsamen wij,

 

Gheslaghen, en verwoest van dij,

 

Door u gramschappe so hooghe:

 

Onse misdaden voor u staen fyn,

 

Oock onse secreten, brengt ghy te voorschijn,

 

U aenghesicht dat can hem wreken:

 

En so hou, als u gramschappe aengaet,

 

Onsen tijdt alst dan veel rasser vergaet,

 

Dan eermen een woordt can ghespreken.

 

 

 

Den ouderdom die wy crijghen ghemeen,

 

Sijn ghemeynelijck tseuentich iaren alleen,

 

En als het doch comt hooghe:

 

Dan zijnder nau tachentich Jaren bereydt,

 

Daer nae, ist maer al catijuicheyt,

 

Wy vergaen so snel al oft wy vlooghen:

 

Maer wie ghelooft u gramschappe slecht?

 

En wie vreester hem oock voor te recht?

 

Leert ons doch het steruen bedencken,

 

Op dat wy verstandigher worden zaen:

 

Och Heer keert doch tot ons van stondaen,

 

En u knechten, wilt u gnade schencken.

 

 

 

Vervult ons Heer met uwe ghenaed,

[fol. 124r]

 

So willen wy blijd zijn, al ons leefdaeg,

 

En wilt ons doch nu eens verblijden:

 

Nae dien wy so lang gheplaecht gheweest zijn,

 

En so veel onghelucks gheleden fijn,

 

Daerom maeckt ons bedroefde, blijde.

 

Bewijst uwen knechten, u wercken, o Heer,

 

En haren kindren u groote eer,

 

Wilt u vriendlijck tot ons weynden,

 

Midts dat ghy zijt onse Ciraet, en Sterckt,

 

So voordert dan onser handen werck,

 

En brengtse altemael ten eynde.