Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
Auteursrechtvrij
[Folio 121r]
| |
om bidt hi Godt, dat hi alsulcx woude in tijdts keeren, oft andersins, so moeten alle menschen verderuen. | |
Op de wijse. Es seind doch selig alle die. Oft op den C XIX. Psalm.ICk sal singhen, inder eewicheyt,
Seer luyd van des Heeren goetheyt:
Sijn getrouwheyt vercondicht mijn monde:
U waerheyt die blijft inder eewicheyt,
Dit was schoon doent altemael werdt bereyt:
Ick heb ghemaeckt eenen verbonde:
Met mijnen beminden wtuercorn,
Mijnen knecht Dauidt dien heb ick ghesworn,
Ick wil u gheslacht verstercken:
En altijts optimren uwen Setel:
Daerom prijst, o Heere den Hemel,
Uwe heerlijcke wonderwercken.
En inde heylghe Ghemeynt u waerheyt:
Oock wie cander inden wolcken breyt?
Den Heeren ghelijck wesen?
Jae wie isser doch, onder den Goden?
Die daer ghelijck is, desen Heeren?
Maer die, so hy heeft wtghelesen,
Die vreesen hem oock, in haerder Ghemeyn,
En die rontsom hem zijn, die sien certeyn,
Groot eer: o Heer der heyrscharen,
Wie is u ghelijck? van macht en cracht?
De waerheyt is rontsom u met macht:
Ghy regeert oock de Zeesche baren.
| |
[Folio 121v]
| |
Geheel doot, ghy Rahab verslaecht,
Uwen stercken Arm, de vyanden veriaecht,
U is oock, den Hemel, en deerde:
Het eertrijck, en al watter op is,
Tis al u: oock Suyden, en Noorden ghewis,
Die houden uwen naem in weerden.
En in hem verblijden, hun oock schoon,
Den berch van Tabar, en Hermon,
Ghy hebtse oock seer verheuen,
Uwen arm is crachtich en seer vailiandt,
Wtermaten sterck is oock u handt,
U recht handt is hooch, sonder sneuen.
U wooning, die is seer schoon bereyt,
Met het recht, ende rechtuaerdicheyt,
Voor u is waerheyt, en gnade:
Salich is tvolck, dat iuychtzen can,
En dat wandelt int licht u aenschijns dan,
(O Heer bewaert ons voor schaden)
Sy zijn oock vrolijck om uwen naem,
En om u rechtuaerdicheyt bequaem,
Ghy zijt de sterckheyt vol eeren:
Wilt u genad, doch tot ons keeren,
En u sterckheyt, in ons vermeeren:
Want ghy zijt onsen schilt, o Heere.
Ons Coninck is dheylghe in Israel:
Ghy spraeckt, tot uwen heylighen wel,
Ick verweck een die help ter glorij,
Ick heb hem vercoren, wt mijn volck slecht,
Ick heb gheuonden Dauid mijnen knecht:
| |
[Folio 122r]
| |
En heb hem ghesalft, met Olij,
Mijn handt die sal hem voorderen,
Mijnen arm, die sal hem verstercken,
Hy sal alle vyanden verslaghen:
De boosen hem niet schadlijck sullen zijn,
Ick verslaeg voor hem, zijn vyanden fijn,
En zijn benijders die willick plaghen.
Mijn waerheyt en gnad, sal by hem zijn,
Mijnen naem verheft zijnen horn fijn,
Die watren die regeert hy schoone:
Ick sedt zijne handt ouer de Zee breedt,
Godt, Vader, Troost, Helper hy my heet,
Ick maeck hem, tot den eersten Sone:
Ick wil hem, de grootste maken van al,
Den Coninghen op dit eertsche dal,
Eewelijck sal ick hem Zaet gheuen,
Eewelijck houd ick hem mijn ghenade soet,
Mijn verbondt sal vast blijuen hem te goet,
Sijn Stoel duert glijck den Hemel euen.
Maer verlaten zijn kindren, mijnen Wedt,
Noch in mijne Rechten, en wandlen nedt,
En dat sy mijn ghebodt verachten:
Om hun sond, wil ickse castijden dan snel,
Met mijn scherpe roede, hardt, en fel,
En gheesselense oock met machten:
Doch mijn gnad, en sal niet van hun gaen,
Mijn toesegghen, sal ick voldoen zaen,
Mijn verbondt, sal hem niet bedrieghen,
Mijn woort, blijft, dat ick hebbe gheseyt,
| |
[Folio 122v]
| |
En ghesworen by mijne heylicheyt,
Den Dauid en wil ick niet lieghen.
Sijn Zaet, dat sal dueren eewelijck,
Sijnen Stoel sal zijn de Sonne ghelijck,
Voor my, glijck Sterren, en Mane:
Maer nu Heer versmaet, en verstoot ghy,
Uwen ghesalfden, en verworpt vry,
Sijn verbondt, en croone bequame:
Ghy breeckt zijn mueren, en thuynen rontsom,
Sijn stercke plaetsen, raseerdt ghy om,
Brooft, bspodt, laet ghy hem werden,
Ghy verheft oock zijne vyanden handt,
En ghy verblijdt oock zijnen vyandt,
Ghy beneemt de cracht, van zijn sweerden.
Ghy maeckt dat hy vliet inden strijdt,
Synen heerlijcken stoel, verworpt ghy wijdt,
Sijnder ionckheyt tijt vercort ghy,
Ghy deckt hem toe met schand, en spodt,
Hoe lang wilt ghy u verborghen, o Godt?
Uwen thoren dus laten bernen vrij:
Ghedenckt hoe cort dat mijn leuen is,
Waerom wilt ghy alle menschen ghewis?
Te vergheefs hebben gheschapen:
Waer is doch yemandt die daer leeft?
Die den doot niet en siet, oft die heeft,
Sijn Siel verlost wt shelsche Caken?
O Heer waer is u voorledne goetheyt,
En oock u groote barmherticheyt,
Die ghy swoerdt den Dauid bloote:
| |
[Folio 123r]
| |
Ghedenckt eens die versmaetheyt doch,
Diemen uwen volck bewijst alnoch,
Die draegh ick al in mijnen schoote:
Vol blasphemien alle volcken zijn,
Daer mede, dat u versmaden fijn,
Uwe vyanden al te samen,
Uws gesalfden voetstappen scheynden sy seer,
Maer gheloeft sy onse Godt, ende Heer,
Eewelijcken Amen, Amen.
|
|