Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid

Psalm. LXXIX. Deus uenerunt gentes in hereditatem.

Is een ghebedt voor de Christelijcke Kercke, datse Godt voor de vyanden beschudden ende onderhouden, ende de sonden vergheuen, en door de vyanden beschudden ende onderhouden, ende de sonden vergheuen, en door de vyanden niet castijden en wille.

Op de wijse. Es spricht der Unweysen Munde. Oft op den XIIII. Psalm.

HEer in u Erfgoet, gheuallen zijn,
De Heyden soo onreyne:
Die uwen heylighen Tempel fijn,
(De gheloouighen ick meyne)
Verontreynicht hebben so macht veel,
Ende Jherusalem oock gheheel,
Ghemaeckt tot eenen steenhoope.

[fol. 112r]

 

De doode lichamen van uwe knecht,

 

Hebben sy den Voglen gheschoncken:

 

Par fortz, en oock met groot onrecht,

 

Hebben sij er oock veel verdroncken:

 

Het vleesch van uwen heylighen,

 

Dat hebben sy voorgheworpen,

 

Den Dieren: die hebbent verslonden.

 

 

 

Sy hebben om Jherusalem seer,

 

Het bloedt glijck dwater vergoten:

 

Diese begraefden, en wasser geen meer,

 

Van hunlieder bontz ghenoten:

 

Onsen ghebueren, zijn wy met een,

 

Een versmaetheyt: en spodt ghemeen,

 

Den ghenen die by ons woonen.

 

 

 

Heer hoe lang wilt ghy gram zijn fel,

 

Uwen yuer, glijck tvier laten bernen:

 

U gramschap schudt op de Heyden snel

 

Die u niet en willen kennen:

 

En op de Coninckrijcken oock,

 

Die u volck dooden, met grooten hoop,

 

En die uwen naem niet aenroepen

 

 

 

Want sy hebben Jacob met lust,

 

Verslonden, en oock verdreuen:

 

Sijn huysen so geheel verwuest,

 

Datter luttel zijn ouerbleuen:

 

Denckt niet aen onse vorleden boosheyt:

 

Maer laet haest u bermherticheyt,

 

Ouer ons noch grooter worden.

 

 

[fol. 112v]

 

Want wy syn gheworden gheheel dun,

 

Om deer van uws naems wille:

 

En helpt ons doch, o Heer van hun,

 

Wilt ons ghebedt veruullen:

 

En verlost ons u kindren teer:

 

Onse sonden vergheeft ons Heer,

 

En dat om uwen name.

 

 

 

Waerom laet ghy de Heyden al glijck,

 

Segghen : waer is nu hun Gode?

 

Daerom Heer laet worden kennelijck,

 

Voor ons ooghen, hunlieder noode:

 

En die wraeck, van het bloet uwer knecht,

 

Dat vergoten is van dat gheslecht,

 

Dwelck u wort gheheel verachtet.

 

 

 

Laet voor u commen, Heer metter spoet,

 

Dat suchten van uwe gheuangnen:

 

Door uwen grooten arm behoedt,

 

Die nae u seer verlanghen:

 

Laet ouerblijuen u kindren fyn,

 

Die ter doot Heer verwesen zijn,

 

En laetse doch verlost worden.

 

 

 

Verghelt onsen ghebueren quaet,

 

In haren schoot seuenmale:

 

Hun versmaden, daer met dat wort versmaet,

 

Ghy, en u woordt teenemale:

 

Maer wy u schaepkens van uwe weyd,

 

Dancken u Heer inder eewicheyd,

 

En uwen roem wy vercondghen.