|
| |
Psalm. LXXVIII. Attendite popule meus legem.
Is eerstelijck eene leere hoe dat Godt altoos het onghelooue, ende de onghehoorsaemheyt ghecastijdt heeft ghehadt, ende daer nae is het eene vermaninghe, dat wy wt syne wonderlijcke wercken souden leeren hem betrouwen, ende ons met syne ghenade, ende almachticheyt souden troosten.
| |
| |
| |
Op de wijse. Es seind doch selig alle die. Oft op den. C XIX. Psalm.
MYn volck mijnen Wedt wilt neerstich hooren,
Om te verstaen doet op u ooren,
De woorden van mijnen monde:
De parabelen, en oude ding,
Die wy ghehoort hebben ick voorts bring,
Van onse vaders voor oorconde:
Dat wy soudent den kinderen doen vermaen,
De wercken des Heeren soo hy heeft ghedaen,
Met Jacob maeckten een verbondt de Heere,
En gaf den Wedt in Israel,
Welcken alle vaders hun kindren wel,
Souden seer neerstlijck doen leeren.
Dat souden weten en gheeren hooren,
Al hun kinderen dier werden gheboren,
Deen kindt sout segghen den andren:
Dat sy hun hope setteden alleyn,
Op Godt: en achteden groot certeyn,
Sijne wercken in alle landen:
En gedencken aende weldaden van Godt,
Sy souden oock houden all zijn ghebodt,
Datz hun vaders niet en werden glijcke,
Een afwijckende, onghehoorsamen aert,
Welcker hert noyt oprecht en waer,
Noch wouden Godt niet hoorn alglijcke.
Ghelijck de kindren Ephraim wijdt,
Vloden, met allen hun heyr inden strijdt,
Die niet hielden Godts bondt ghepresen:
| |
| |
Sy en wandelden oock niet in synen wedt,
Vergaten oock al zijn weldaden nedt,
Die hy hun hadde bewesen:
Den Voorouders heeft hy wonder ghedaen,
In Egipten en int velt Zyoen,
Al door de Zee hyse leyden:
Voor hun ghinck sdaechs een Wolcke groot,
En snachs een Vierige strale root,
Steenrotz water, hun bespreyde.
Noch sondichdense wedrom tegen den Heer,
En werden onghoorsamer meer:
Oock begheerdense op dien termijne:
Spijse, daert was gheen noodt, maer spodt,
En temteerden in hun hert so Godt,
Hy spijse ons nu inde woestijne?
De herde Steenrotz, doen sloech hy:
Daer wt dat beken vloeyden vry:
Maer hoe sal hy broot cunnen gheuen?
En nu oock vleesch inde wildernis?
So hou dat hoorde de Heere ghewis:
Ghinck hy hem tot gramschap begheuen.
Een vier ghincker op, in Jacob snel,
Sijn ongnaed ghinck ouer Israel,
Om datse Godt niet en betrouden:
En op zijn salicheyt hoepten sy niet,
Den Wolcken bouen hy doen ghebiet,
En liet den Hemel open houden:
Het reghende doen Man, daer sy saten,
So datse des Hemels broot aten,
| |
| |
En gaf hun ghenoech sulcke spijse:
Den Oostenwindt die oock doen voortz bracht,
De Suydwindt glijck tsandt gaf met cracht,
Met den reghen hun vleesch tot spijse.
Oock Voghelen ghelijck des Zeesandt,
Die vielen in hun Leegher playsandt,
In hun Tenten zijer gnoech vonden:
Doen sy dus aten met grooten lust,
En hadden dien noch niet gheblust,
Maer hadden noch tvleesch inden monde:
Doen quam Godts gramscap sonder falen,
En dood onder hun die principale,
Maer sy sondichden, dies maer te meer,
Sy gheloofden de wercken niet vanden Heer,
Drom storuen sy subijdt, en snelle.
Doense God so doode, doen sochten sy hem,
En keerden hun tot Godt met luyder stem,
Smorghens vroech, met pijn, en smerten:
Noch huycheldense wedrom voor God den Heer,
Want hun tongh looch, hoe langher, hoe meer,
En sy en meyndens niet van herten:
Sy en hielden zijn verbondt vroech, noch spaet,
Noch vergaf hy hun hunlieder misdaet,
Hy en doode niet zijne beminde:
Sijn gramschap hy dickwils keerden zaen,
Sijnen gheelen thorn en liet hy niet gaen:
Want hy dacht, tzijn maer vleesch, en winde.
| |
| |
Hoe waren sy hem so langhen tijdt,
Onghehoorsaem, inde woestijn wijdt,
Veel quaets sy daer ginghen maken:
Sy tempteerden Godt wel so dick wel,
En meesterden den heylgen in Israel,
Maer bedachten niet eens die saken:
Dat hijse so dickwils hadde beurydt,
Wt Egipten, met teecknen, en subijdt,
Hun watren verandert in bloede:
Datz niet costen drincken wt hunlieder beeck,
De Peerts vliegen gauen hun menigen steeck,
De Vorschen verdoruen hun goeden.
De Ripsen af aeten hun vruchten breet,
De Sprinckhanen deden hun groot leedt,
De wijn warter machtich diere:
De Moerbesieboom veruroos gheheel,
Den Haghel versloech de beesten veel,
Hun Cudden verbrande dat viere:
Doen Godt vergramde met onghenaed,
So quaem ouer hun groote ancxt en schaed,
Hy maeckten plaetse synen thorne,
Hy en verschoondese niet een sier,
De Pest verslondt hun beesten, en ghedier,
Hy versloech oock hun eerstgheborne.
Glijck Schapen leyden hy zijn volck wt.
Inde woestijne, door zijn viertuyt,
De vrees hun doen niet en erchde:
Maer inder Zee verdranck hun vyandt,
Sonder vrees, brocht hy zijn volck te landt,
| |
| |
Jae tot zijnen heylighen berghe:
Hy verdreef voor hun wech, de Heyden snel,
En deylden dlant, onder hun wt seer wel,
Lieter Israel in woonen bequame:
Maer noch so tempteerden sy wedrom Godt,
En hielden oock gheensins zijn ghebodt,
Glijck hun Vaders hadden ghedane.
Sy hielden al, glijck eenen valschen bogh,
En vergramden Godt, met haren hoochd,
En met tot dAfgoden te gane:
Doen Godt dat hoorden, vergramden hy fel,
En verachten daerom, seer Israel,
En liet zyn wooning leech stane:
Die hy hadde in Silo ghewis,
Hy gaf haer macht, inde gheuanckenis,
Hun heerlijckheyt in svyandts handen:
Hy gaf zijn volck ouer, in het sweerdt,
En vergramden op zijn Erfghenamen herdt:
Tvier verslondt tvolck inden lande.
Hun Jongemans verslondt oock dat vier,
Niemandt en beclaechden, hun Dochters fier,
Hun Pristers die doode men met pijnen:
De Weduwen werden gheheel versmaet,
Godt die thoonden doen: een sulck ghelaet,
Glijck die verhuecht is vanden wijne:
Hy sloechse van achter als zijnen vyandt:
En brochtse soo in een eewighe schandt,
Hy verwarp Josephs Tabernakel:
En verstiet tgeslacht Ephraim wijdt,
| |
| |
Maer vercoos tgheslacht van Juda subijdt,
En den berch Zyon bemindt wel.
Daer heeft hy zijn huis, hooch opgebrocht,
So costlijck, als hy ymmermeer mocht,
Tselfst moet oock eewelijck blijuen:
Ghelijck deertrijck, dat wel vast blijft staen,
Hy vercoos Dauid, doen hy daer quam gaen,
Om de Schapen voorts te drijuen:
Vanden suyghenden Schapen haelde hy hem,
Dat hy Jacobs volck soude weyden:
En Israel zijn erfghenamen,
Die weyden hy van herten playsandt,
En regeerdense wel met zijn verstandt,
Al quamt hem suerelijck aene.
|
|
Auteursrechtvrij