Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp de wijse. An wasser flussen Babylon, da. Oft op den C XXXVII. Psalm.HEer waerom verstoot ghy ons, in ons leedt?
En zijt vergramt dus seere?
Ouer u schaepkens wijdt, en breedt,
Van uwer weyden, o Heere?
Ghedenckt aen uwer Ghemeynte ghequel,
Die ghy vercorn hebt van dbeghinsel,
En selfs ghecocht hebt Heere,
Tot een erfgoet wel also schoon,
Daer ghy woont aenden berch Zyoon,
Dien men verwoest so seere.
Met voeten treetse seer hert en fel,
Verstoot hun poechen te gronde:
De vyandt die heuet verdoruen snel,
Int heylichdom al wat hy conde:
U wederspannighe die brullen seer,
Int midden van u huys, o Heer,
Hun Goden sy daer in setten fijne,
Tuwer spodt, en tuwer grooter oneer:
| |
[Folio 105r]
| |
Men siet de Bylen blicken seer,
Glijck alsmen afhoudt die woestijnen.
Sy houwen ontstucken u Taeffelwerck,
Met beytels, ende met bijlen:
(Dat zijn die hun op Godts macht, en sterckt)
En op zijn woort vast staen als stijlen:
Die dooden sy alommentom,
En worpen alsoo uwen heylichdom,
Int vier, om dien te verbranden:
Te grondt ontwijden sy dat is clear,
De wooninghe van uwen naem voorwaer,
Dien sy niet kennen in hun landen.
Want sy spreken in hun herten al,
Laetse ons nu beroouen:
En hunlieden wtroeyen teenemael,
Met haren valschen ghelooue:
Also verbranden sy oock met schandt,
Alle Godts Steden, door tgheheele landt,
So dat wy en sien niet meere,
Onse Teecknen: noch daer en is gheen,
Propheet, noch leeraer meer ghemeen,
By ons: die ons can leeren.
Hoe lang sal de vyandt God versmayen,
En blasphemeeren dus seere,
Godts naem tot zijnder eeren schay,
En dat hoe langher, hoe meere,
Waerom gaet ghy o Heere groot,
U rechte handt van uwen schoodt,
So teenemael ver af keeren:
| |
[Folio 105v]
| |
Maer Godt mijn Coninck van eewicheyt,
Is noch int midden van dlandt bereyt,
Om dellendighe te helpen.
Ghy verdeylt de Zeel al door u cracht,
En verpledt thooft vanden draken:
Die in de wateren zijn met macht,
En ghy scheurt oock de caken,
Vanden Waluisch, oft Leuiathan,
Ghy gheeft hem tot spijs aen alleman,
En den volcke inden eylanden,
Fonteynen, en Beken, laete vloeyen ghy,
En groote Reuieren verdroocht ghy vry,
Om den wil van uwer Allendghen.
De Nacht, en den dach u oock zijn,
En die bereyt ghy alleene:
De Sonne, en oock de Sterren fijn,
Die regiert ghy int ghemeene:
Alle landt gheeft ghy zijn fontieren,
Den Winter, en Somer, cundt ghy verchieren:
Wilt doch dan eens ghedencken,
Dat de vyandt versmaet Godt goet:
Een dwaes volck uwen name soet,
Blameert, dwelck my doet crencken.
Wilt niet gheuen den Dieren o Heer,
Uwer Tortelduyuen siele:
Oock die niet vergheten nimmermeer:
Noch gheensins oock laten vernielen,
Uwer armen vergaderinghe:
Maer aen u verbondt Heer ghedinckt,
| |
[Folio 106r]
| |
Want dlandt is verwoest iammerlijcken,
De huysen zijn oock verdoruen in dlandt,
Laet den cleynen niet met alsulcke schandt,
Also wech gaen henen strijcken.
Want dArmen, en die Alleyndighen,
Die prijsen uwen name:
Staet op Heer wilt hun saeck voleynden,
En die Godloosen beschamen:
Ghedenckt aen die versmaetheyt groot,
Die ghy daglijcks vanden dwasen hoort,
Vergheet oock niet om uwen name,
Het roepen van uwen vyanden Heer,
Hun rasen, dat wast hoe langher hoe meer,
Daerom helpt ons Heer, Amen.
|
|