Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
Auteursrechtvrij
[Folio 102v]
| |
Op de wijse vanden XV. Psalm. Oft op de naevolghende melodye. Godt is soo goet den Israel,
Oock die, soo zijn reyn van herten:
Ick struckelde by naes in tgequel,
En met mijne voeten in smerten:
Ouer den beroemers my seer verdroot:
Tgheluck heeft de Godloose rot,
| |
[Folio 103r]
| |
 En tgaet hun nae haeren wille.
Met den doot sy niet omringhelt en zijn,
Sy staen sterck glijck een Palleyse:
Int ongluck glijck andre sy niet en zijn,
Worden niet gheplaecht, maer zijn in peyse:
(Die vrome menschen die lijden pijn)
Maer hun hoouaerdij moet noch eerlijck zijn,
Laet sien wie salser om straffen?
Hun grootzicheyt die moet ooc wel staen,
En sy willen oock seer zijn ghesien:
Daerom sy oock dus braggheeren zaen,
En watse dencken dat moet gheschien,
Sy verfoeyent oock al datter is,
En sprekender af, met arghen list,
En blameerent met hooch te spreken.
Wat sy segghen moet alsoo gheseyt zijn,
Al quaemt vanden Hemel gheuloghen:
Daerom tvolck hun so toeloopt fijn,
Ghelijck dwater, ongheloghen:
Sy segghen al: hoe weet het doch Godt,
En houden daer met hun gheck, en spodt,
Godt en draecht gheen kennis van desen?
Aensiet doch hoe de Godeloose,
Inde werelt dus gheluckich zijn:
Sy besitten in dees werelt boose,
| |
[Folio 103v]
| |
Allen tgoet, rijckdom, en tghelt fijn:
In ermoey de Godsalighe leeft,
Tcruys hy op zijnen rugghe heeft,
Al de werelt die is hem teghen.
Dan seyt de vrome: soud ick om niet?
Ghesuyuert hebben mijn herte?
In onschult mijn handen hebben, om niet?
Ghewasschen, met pijn, en smerte?
En word noch van Godt daer toe gplaecht?
Die straff staet voor my alle daeg:
Noch by my en is gheen vruechde.
Ick had alsoo oock ghesproken by nae,
Ghelijck zijn doen alle ghelijcke:
Maer daer met soud ick te onstae,
Verdoemen u kindren al glijcke:
En peysden oft ickt begrijpen mocht,
Maer veel te swaer zijn, het my docht,
Het vleesch condet niet begrijpen.
Tot dat ick in Godts Hyelichdom ginck,
Ende merckten op hun eynde:
Godts kennisse mijn hert doen ontfinck,
Dat hijt anders met hun meynde:
En sedt al hun dinghen op glatte baen,
Oock worpt hyse te grond van stondaen,
En onuersiens gaen sy te niete.
Sy steruen met grooter veruaertheyt,
En gaen also te gronde:
Glijck die wt den droom ontwaeckt subeydt,
Voor wien het is al verswonden:
| |
[Folio 104r]
| |
Also maeckt ghy Heer datz zijn veracht;
De gheel Stadt hun beeldt begheckt, belacht,
En ontdeckt wordt gheheel hun schande.
Het is my een groot hertenleedt,
En het steeckt my in mijn nieren,
Dat ick moet een Sot zijn die niet en weet,
En voor u, ghelijck een diere:
Nochtans blijf ick altijdts by u,
Ghy houdt my by mijn recht handt nu,
En ghy leydt my nae uwen rade.
Ghy neemt my op dlest met eeren aen:
Maer als ick u heb Heere:
So vraech ick niet nae deertsche bystaen,
Noch nae den Hemel: want seere:
So zijn by my alle dinghen veracht,
Mijn vleesch, lijf, Siel zijn gheel versmacht,
Sonder u so ben ick verdoruen .
Godt is alleen den toeuerlaet mijn,
En mijn deel inder eeuwicheyt:
Maer al die wijcken van zijn woort fijn,
Dier Sielen en is gheen salicheyt:
Al wat hem opworpt teghen Godt,
Dat gaet te niet, en wordt te spodt,
Twordt eewlijck, van Godt verdoruen.
Tis goet dat mijn hert hem tot Godt,
Begheeft: en houdt aen hem alleene:
Mijnen toeuerlaet,en wordt niet te spodt,
Midts dat hy staet op Godt alleene:
| |
[Folio 104v]
| |
Altijts ick hem bid lof, en danck,
Dat hy my houde mijn leuen lanck,
Om zijn wercken te vercondghen.
Eer sy den Vader, en den Son. etcetera. 1.
|
|