Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid

Psalm LIX. Eripe me de inimicis.

Is een ghebedt, teghen de vyanden vande Kercke, die met loegenen ende met te vermoorden om gaen.

Op de wijse. Ach Gott von Himmel sieh darein. Oft op den XII. Psalm.

VAn mijn vyanden verlost my,
Op mijn Siel loeren sy seere:
Die stercke vergadren hun teghen my,
Sonder recht oft redne, o Heere:
Dat sy dus loopen, is mijn schult niet,
Staet op, en helpt my wt tverdriet,
Ghy Godt, en Heer Zebaoth.

Ghy Israels Godt besoeckt met een,

Alle Heydenen ouer hoope:
Die de sond niet laten, en ontfermter gheen,
Maer laetse als Honden loopen:
Siet hun mondt die ouerualt my fijn,

[fol. 87v]

 

En hun lippen vol sweerden zijn,

 

Wie castijdse doch daeromme?

 

 

 

Ghy begheckt alle Heyden fyn,

 

Ghy mijn beschermer, en Sterckte:

 

U bermherticheyt die voorcoemt my syn,

 

Dat connen mijn vyanden mercken,

 

En verworchtse, noch hun niet doodt,

 

Maer verdrijftse door u macht groot,

 

Heer ghy mijnen Schilt, stootse tondre.

 

 

 

Hun woorden, en mondt verdienden wel,

 

Datmense daer in soude vanghen:

 

Sy vloecken, en lieghen wel so fel,

 

Nae hun eynde heb ick verlanghen,

 

Sonder ghenad vernieltz, en thoont doch,

 

Dat Godt is de Heer in Jacob noch,

 

En inde gheel wereldt Sela.

 

 

 

Laetse om spijse loopen den Honden glijck,

 

Van hongher laetse verworghen:

 

Van u macht singhe ick neerstelijck,

 

U goetheyt beroem ick des morghens:

 

Want ghy zijt mijn toeulucht inden noodt,

 

Dies wil ick u louen mijn Sterckt, en Godt,

 

Want ghy zijt mijn schadt, en goetheyt.

 

 

 

Eer sy den Vader en den Soen. etcetera. 1.