Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp de wijse. Nun freucht euch lieben Christen gmein.HEer straft my niet in uwen torn,
Castijdt my niet met grimme:
Oft anders soo ist met my verlorn:
U pijlen ick beuinde,
Datz in my steken: u bandt quelt my,
Daer en is niet ghesondts voorwaer aen my,
Door allen u veel dreyghen.
| |
[Folio 65r]
| |
Daer en is gheen vreed int gebeente mijn,
Ouermidts mijn groote sonden:
Myne misdaden oock ghegaen zijn,
Ouer mijn hooft onghesonde:
Eenen swaren last soo zijn sy my,
Gheworden: Heer dat claeg ick dy,
Mynen toeuerlaet zijt ghy Heere.
Mijn wonden die stincken, O Godt mijn Heer,
En dat van grooter dwaesheyt:
Ick keer en weynd my wel so seer:
Den gheelen dach, in druck en leydt,
Gaen ick bedroeft mijn Heer en Godt,
Mijn inghewandt dat lijdt grooten noodt,
En tis my verdroocht geheele.
Daer en is niet ghesonts aen dlichaem mijn,
Versmacht, ende verslaghen,
Ben ick, voor u: tallen termijn,
Ick huyle, kerm, en claghe,
Door donruste mijns hertens quaet,
En om myne sonden, en misdaet:
Ick my teenemael verschricke.
Alle mijn begheerten zijn voor u Heer,
Oock soo is u onuerborghen:
Mijn suchten dat ick doen tot u seer:
Mijn hert schroomt my van sorghen,
Mijn cracht die verlaet my oock voorwaer,
Tgesicht van mynen ooghen clear,
Dat en is nu niet meer by my.
| |
[Folio 65v]
| |
Mijn vrienden en maghen int ghemeyn,
Die schouwen, al myne plaghen:
En die myne naeste behoren te zijn,
Nae my sy niet eens en vraghen:
Maer sy gaen van my seer ver, en wijdt,
So gaet het den ghenen alle tijdt,
Die hun op Godt verlaten.
Die my nae myne Siele staen,
Veel quaets sy all glijck stichten:
En die veel quaets van my segghen gaen,
Veel listen sy daglijcx dichten:
Oock veel valscheyts, O Godt mijn Heer,
Ick moet doen, al en hoordick niet meer,
Al oft ick waer geheel dooue.
Glijck eenen Stommen die synen mondt,
Open doet tot gheenen tijde
So moeste ick zijn tot alder stondt,
En doof ouer beyde zijden:
Glijck eenen die gheen spraeck en heeft,
Diens tongh aen zijn ghehemelte cleeft,
En nimmermeer en can ghespreken.
Midts dat ick Heer wacht op u alleen,
Soo sult ghy my antwoordt gheuen:
Ick en denck niet dat sy al int ghemeen,
Ouer my sullen blijd wesen euen:
Als mynen voet eenichsins wagglen sal,
Soo sullen hun seer beroemen al,
Teghen my, mijne vyanden.
| |
[Folio 66r]
| |
Tot het lijden ben ick geschapen voorwaer,
De pijnen altijts my bedroeuen:
Dit souden de Christnen mercken allgaer,
Als Godt hun coemt beproeuen,
Dat de mensch door dlijden wordt beproeft:
Wie gewillich lijdt, en hem dies niet bedroeft,
Die is wt Godt gheboren.
Want ick beken mijn groote misdaet,
En ick sorghe wel soo seere,
Om myne sonden vroech, en spaet,
Soo ic gdaen heb tallen keere:
Maer myne vyanden die leuen noch,
Sy zijn seer groots: en machtich hooch:
Die my sonder oorsaeck haten.
Dier zijnder veel, oock zijnder soo veel:
Die my tquaet, voor tgoet vergelden:
Om gheen ander oorsaeck sy al geheel,
Hun teghen my soo stelden,
Dan dat ick het goet naeiaechden,
Daerom sy my seer versmaeden
Maer daer wt helpt ghy my Heere.
En verlaet my niet O Heere mijn,
Wilt oock niet ver van my blijuen:
Haest om my te helpen wt de pijn,
Heer, oft ick moeter in blijuen:
Ghy zijt alleen die helpen can,
In alle noodt so ons coemt aen,
Door Jhesum Christum Amen.
|
|