|
| |
Psalm. XXXI. In te Domine speraui.
| |
| |
Is een ghebet, dat ons Godt tegen de sonden doch troosten, ende de vyanden vander Kercken keeren ende weren wille.
| |
Op de wijse. Wo Got der Herr nicht. Oft op den C XXIIII. Psalm.
ICk betrou u Heer, bewaert my voor schant,
En door rechtueerdicheyt verlost my:
Tot mi neycht vooren, helpt mi met u hant,
Sijt my een sterck Slot en Steen vry:
Leydt, en vuert my om uwe eer,
En treckt my wt het nette seer,
Want ghy zijt myne sterckheyt.
In u handt beueel ick mynen Gheest,
Ghy hebt my verlost Heer seere,
Die op quade leeringhe houden meest,
Die haet ick, maer hoep op u Heere:
En om uwe goetheyt, ben ick seer bly,
Dat ghy mijn allendicheyt aensiet vry,
En dat ghy in noodt kent mijn Siele.
En overgheeft my den vyanden niet,
Maer sedt mijn voeten op dwijde:
Heer zijt mijns ghenadich, want in tverdriet,
Ben ick nu aen alle zijden:
Mijn Siel, en lichaem, van pijnen verteert,
In flaudtheyt alle mijn sterckte verkeert,
En gheheel droog is mijn ghebeente.
Ick ben gheworden een versmaetheyt,
Van mynen ghebeuren felle:
| |
| |
Mijn vrienden en magen die schouwen my alteyt
En die my sien, die vlieden snelle:
Men heeft my soo wter herten ghedaen,
Glijckmen eenen dooden vergeet zaen,
En ick ben glijck een gebroken vaetken.
En yeghelijck die schoudt hem van my,
En sy maken een groote rotte:
Nae mijn leuen allegader staen sy,
Maer Heer ghy zijt mijn Godtte:
En mijn ure die staet in uwe handt,
Verlost my doch van mynen vyandt:
Verlicht uwen knecht door u gnade.
En laet ouer my doch comen geen schandt,
Want ick aenroep u Heer snelle:
De Godloosen worden verstomt tallen candt,
En ghy verdoemtse ter hellen,
Doe die den rechtueerdgen beschimpten, terstont,
Dien wordt aldaer verstomt synen mondt,
U goetheyt is op die u vreesen.
Ghy maecktse oock vanden ouerlast vrij,
En vande quaey tonghen mede:
Gheloeft sy Godt die bewesen heeft my,
Sijn goetheyt in een sekre stede:
Want ick sprack in mijnder verbaestheyt,
Ick ben van u verstooten breyt:
Maer noch hoorde ghy doen mijn stemme.
O alle ghy heylighen bemindt den Heer,
Hy beschermt de gloouighe ghetrouwe:
| |
| |
De hoovaerdighe hy verneert so seer,
Dat hun hoechmoet hun moet berouwen:
Daerom zijt ghetroost en onuerzaecht,
Vrimoedich, en u doch niet en verslaecht:
Ghy alle die den Heer verbeyden.
Eer sy den Vader en den Soon. Etcetera. 1.
| |
Een ander Compositie vanden selfsten Psalm. Inden thoon. Der Sieben wort.
IN u heb ick ghehoept, O Heer,
Laet my ter schanden niet gaen seer:
noch eewelijck te spotte,
In u ghetrouwheyt mijn Godtte.
U gnadighe ooren keert tot mij,
Verhoort mijn ghebedt, vertoont u blij,
Om my te verlossen haest u:
Helpt my wt mijnen noodt nu.
Mijn Godt, en beschermer, staet my by,
Sijt my een Casteel daer in ick vrij,
En ridderlijck mach strijden:
Ronsom my aen beyde syden.
Ghi zijt mijn Sterckt, mijn Steen, mijn Ort,
Mijn Schilt, mijn cracht, leert my u woort:
| |
| |
Mijn Salicheyt, en mijn leuen,
Wie sal hem teghen my begheuen.
Die werelt heeft my gheordeelt listich,
Met loeghenen, en met valschen ghedicht,
Sy spannen my heymlijck stricken:
Behoedt my voor valsche stucken.
Heer mynen Gheest beueel ick u,
Mijn Godt en vliet niet van my nu,
Verlost my wt svyants tanden.
Glorij, lof, eer, ende heerlijckheyt,
Sy Godt Vader en Sone bereyt,
Den heylighen Gheest met namen:
Godts cracht gheef ons al,
Door Ihesum Christum, Amen.
|
|
Auteursrechtvrij