Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid

[fol. 5v]

Psalm. VI. Domine ne in furore tuo.

Is een ghebedt teghen het verscricken vande consciencie, ende van des Doots bangicheyt, die eenen aencoemt alsmen de gramschap Gods gheuoelt, ende dat Godt ons nochtans wederom wilt vertroosten, ende niet teenemael en wilt laeten versincken.

Op de wijse. Nun freut euch lieben Christen gmein.

OCh Heer straft niet, in uwen torn,
Castijdt my niet, met grimme:
Ontfermt u mijns, oft ick van verlorn,
Mijn cracht die is gheheel dunne,
Gheneest my Heer: want verscrickt sijn fel,
Mijn beenen, en Siel, met tghequel,
O Heere Godt: hoe langhe?

Keert u Heer: verlost die Siel mijn,

En dat om uwe goethede,
Want inden Doot en ghedencktmen niet dijn,
Noch niemandt in Shelsche stede:
Ick sucht, en clag, en met tranen nadt,
Maeck ick mijn bedde, ghelijck een badt,
Mijn aensicht, dat is verandert.

Ick worde benaudt door Godts torn:

Wyckt van my, die onrecht wercken,
Godt heeft mijn weenende stem vercorn,
In Godt wil ick my verstercken:

[fol. 6r]

 

Mijn smeecken, en bidden, neemt hy aen,

 

Mijnen vyand? die moet in schanden staen,

 

En met verschricktheyt te rug keeren.

 

 

 

Eer sy den Vader en den Son. etc. 1.