Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid

Psalm. V. Verba mea auribus percipe.

Is een ghebet teghen de vyanden vander Kercken, en teghen de valsche Leeraers, ende het is eenen troost dat ons Godt in sijn woordt noch onderhouden ende leyden wille.

Op de wijse. Es spricht der Unweysen Munde. Oft op den XIIII. Psalm.

[fol. 5r]

 

VErhoort mijn woort, mijn redne verstaet,

 

Mijn Coninck, Godt en Heere,

 

Mijn ghebedt, en stem, niet af en slaet,

 

Vroech sien ick nae u seere:

 

Want Tgodloos wesen, u mishaecht,

 

Oock wat quaet is, ghy van u iaecht,

 

En die Dwasen, van uwen ooghen.

 

 

 

Ghy haet seer Heer, al dat quaet doet,

 

Den loegnaer, sult ghy verderuen,

 

Die arg, en dorstich is, nae dbloet,

 

En sal u rijcke niet eruen:

 

Maer in u huys, soo wil ick gaen,

 

Met vrees, teghen uwen Tempel staen,

 

U om ghenade te bidden.

 

 

 

Heer leydt my inde rechtueerdicheyt,

 

Om mijnder vyanden wille:

 

Voor mij Heer, uwen wech bereyt,

 

Soo worden sy alle stille:

 

Hun hert; noch mont, noyt rechts wat gaf,

 

Hun kaken, zijn een open graf,

 

Haer tongh, en can niet dan vleyen.

 

 

 

Verderftse Heer, in haeren raet,

 

Om tquaet dat sy bedrijuen:

 

Sij volghen u niet metter daet,

 

Maer die soo u aenclyuen:

 

Laet die beroemen en vrolijck zijn,

 

Om uwen Naem, en seeghen fijn,

 

Hun schilt, laet zijn u gunste.

 

 

 

Eer sy den Vader en den Son. etcetera. 1.