Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Die veel kalt, veel ontvalt.

SOlon plach te seggen: De aenspraeck is als een opgesmuckte Beelt: Wel seker sijnde, datte geen die op een reden yets seggen, en een Beelt maken, sulckx in haer gemoet bevangen: maer dat doch de selve veeltijts als't Hooft van

[p. 114]

Esopus Wolf wort uyt-gheroepen voor fraey uytterlijck, doch innerlijck veracht, om datter geen Breyn in sit. Tales seyde, 't verstant blijckt niet door wel-spreken: Maer een wijs Man kan sich wel door beter uytdruckselen als de Tongh vertoonen: Een Sot in sijn Tongh echter veel heyl stellende, weet gheen eynde van sijn raeskakelen, noch van sijn onredelijckheydt. Op diergelijck subject plach Pythagoras te seggen: Dattet wenschelijcker was een onbedachtens reden, als de vertelling van een waengunstig te verwerpen. Democritus den Laccher hoorende een Iongman te veel snappende, seyde: Cameraet in de Spiegel siet men sijn Aengesicht, maer de Reden klapt yder wat hy in sijn Schilt voert.

Als in 't Iaer 1377. het Graefschap Hennenbergh aen den Huyze van Zachsen door Huwelijck van den Lant-graef Balthazar van Turingen, met Catharina wierde gehecht: Had den Keurvorst Frederick de 3. tot Zachzen den seer out vermaerden Schilder Lucas Kraen voor sig, die hem naer 't Leven afmaelde: Als Lucas nu oock de Waepenen daer by soude Schilderen, ende het Graefschap Hennenberg van outs een rijck, vet Lant, hem wonder wel was bevallen, seyde den Keurvorst: Meester Kraen, ghy sult de Henne (verstaende daer mede het Hennenbergse Wapen) braef uyt Schilderen, want zy heeft de Vorsten van Zachzen een seer schoon Ey geleyt.