men by de Poëten als by de Schilders gheen waerheydt soecken most: Zy handelden beyde wel van groote dingen, toch alles, om die kleyne grootheyt noch grooter aen de Beminnaers der Schilderyen en Rethorica te vertonen: Erasmus van Rotterdam door sijn Theologize gheleertheyt den Paus door sijn groote macht, noch de Koninghen door hun gebiet, hebben van die tijt tot op heden dese Vrijheyt der Schilders en Poëten niet konnen benemen: Een Philosooph hier op ghevraegt, waer om hy daer soo heftigh over lachte? Antwoorde: Om dat ick te eerder lacchens eynde soude vinden. So goet lachs echter Plato niet zijnde, antwoorde, als men hem vraegde, waer om hy immers so weynig lachte? Seyde: Om dat na soo grooten uytgelatentheyt wel haest wat anders volgt. Epictetus het lacchen niet heel en al versmadende, Seyde: 'tLacchen mag wel, dan niet te veel, noch om te belachlijcken saeck, nochte oock in eenigheydt ghedaen werden. Want 't is gebeurdt dat yemandt in sijn Deur staende, juyst op die tijdt lachten als een ander daer verby quam, die meenende om dat hy apparent een quade conscientie had, dat dit lachem om hem was, trat aen de Deur, en quetsten in gramschap met een opsteecker den opgemelten Persoon, dat hy doot viel: Doen hadmen oorsaeck met de dader te schreyen.
Auteursrechtvrij