Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Alle opinien hebben geen waerheyt.

PRotagoras een out Wijf die seer mismaect doch dapper moy gekleet en kostelijck opgepronckt was, op straet tegen komende, seyde: Gy mist, indien gy een Man soeckt, wilt gy een Graf, ghy benter al toe moy gemaeckt. Men vraegden hem eens, wat een quade Vrou was? Schip-breuck van de Man, seyde hy: Een Huys van Onweder: Een poel van onrust: Een gevangen leven: En een dagelijckx verwijten: Een begeerlijcken Oorlogh: En een kostelijcken Krijgh: Een vreesselijcken ontbijt: Een getrouwe by-blijfster: Een quaet Dier: En een nootsakelijck quaet. Hy most het wel on-

[p. 110]

dervonden hebben: Selfs gaf hy sijn Dochter ten Huwelijck aen een van sijn grootste Vyanden: en de oorsaeck daer af gevraegt zijnde, seyde hy: Ick en kan mijn Vyant ommers niet argers geven. Philo spreeckt gracieuzer, en segt, datte Naetuer-kenders van sijnen tijdt seyden: Dat een Vrouw niet anders dan een onperfecte Man en was: Vermidts sy in alles, selfs in 't verstandt, veel minder was, veele onder haer de gaef niet hebbende, om diverse nootsakelijcke dingen te begrijpen: Waer op dan past, datte Mannen geluckigh zijn, die verstandige en manierlijcke Vrouwen hebben, dewijl men die selden vint. Diogenes die toch van geen Vrou hielt, siende twee oude Wijven samen praeten, seyde: Siet eens hoe de Slange en het Serpent haer Fenijn met malkander verwisselen: Crates had een fraeyer gevoelen, die seyde: Datte Vrouwen het cierzel van de Weerelt waren, also sy meerder waerdig waren door hare voortsettinge der Menschen, als eenige der kostelijckste Smaragden, oft Purpere Gewaden: Hy noemden haer een Weerelt, en een cierzel uyt het Grieckx Kosmos en Kosmeni.