Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Die wel Regeeren, zijn groote Heeren.

PYtagoras seyde: Een Prins behoort so te Regheeren, dat hy meer ghe-eert als ghevreest wort: Want de reverentie weckt verwonderinge, maer de vreese baerdt haet.

Cleobulus Lesse was: Die Prince is geluckich, welcke hem op gheen vleyende Menschen en verlaet.

Pittacus: 't Is een lof-waerdig Prins, die make dat sijn Onderdanen niet hem vreesen, maer hem ontsien over 't scherp straffen der Boosen.

Bias: 't Is een gewenscht Prins, die de Wetten des Vaderlants in eeren hout.

Chilon: 't Is den besten Koningh, die uytwerckt dat men hem meer bemint als vreese.

Thales: Achte 't gheluck van een Prins daer in te bestaen, dat hy alles na zijn rechte eyghenschap dirigeerden.

[p. 104]

Socrates plach te segghen: 't Was den alderbesten Monarch en Regent, die zijn eygen passien wist te bedwingen.

Plato: Profiteerden de Aerde alle geluck en heyl, wanneer de verstandighe aen 't Roer quamen te sitten, en de Koningen verstant hadden: Voornaemelijck was het een konst eerst sijn selfs wel, en daer naer een ander te konnen Regeeren.

Jsocrates seyde: Dat men de grootste Princen wel mocht na volghen, met en het verkrijghen van veele Rijcken, maer oock in het teghenwoordige wel te gebruycken.

Anacharsis: Noemde die een goedt Vorst, welcke niet na sijn eygen opinie, maer na 't begerighe der beste en oprechste Menschen sich liet beraden.

Philon seyde: Wil yemant een goet Koningh sijn, knoopt en voegt te samen met u Macht de goedertierentheyt en goetwillicheyt, op dat uwe Onderdanen niet voor u als een donder verschricken, maer al een Hemels Dauw revereren en mee-waerdigh sijn.

Agathon seyde: De Prinçen behooren driederleye dingen te gedencken: 1. Hoe sy Menschen regeren sullen. 2. En hoe volgens de wetten. En ten derden datmen niet eeuwigh Regeeren en sal.