Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

De Weerelt wil bedrogen zijn.

PLompe Teeuwis, om dat hy rijck was, had een Vrijster, die, mits hy van haer voor een wijl vertrecken soude, hem bad, ter gedachtenis een goude Ring te geven: 't Welck hy beloofde; ging na een Gout-smit, en kocht'er een, daer in hy begeerde geset te hebben: Goeden nacht lieve Grietje, met schreyende oogen. Als Teeuwis weer quam, was de leste helft vergeten daer op

[p. 51]

te snijden; Teeuwis gaf noch een Daelder: En den Gout-smidt dat een Boef was, las wel die woorden, maer sy stonden daer niet op: Teeuwis was te vreden, hy kost toch niet lesen: maer men seyde hem: Teeuwis, dit sal u ghenoegen sijn tot een a dieu:

Adieu mijn Lief ick kan niet weenen,
Verlies ick u, ick heb noch eenen.