Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Die de waerheyt bekent, wedervaert niet vremts.

ALs yemand de doot van sijn Vader wierde geboodschapt; Seyde hy: Laet ons op-houden van qualijck spreken, want mijn Vader is onsterffelijck geworden.

Pertinax sijn Legher in groote ontsteltenis siende, om dat Commodus den Keyser was verslagen, trooste de Soldaten met dese woorden: Dat Commodis doot en ghestorven is, is niet nieus, want hy is van een Mensch gebooren.

Zeno den Philosooph, een sijner bekende van 't Velt op straet tegen komende, die krom en half kreupel van 't Lant-werck was, seyde hy tot den selven: Indien ghy u van dien swaeren

[p. 50]

Lant-bouw niet ontslaet, soo sal de Aerde haer van u ontslaen. Een ander blint zijnde, wiert gevraegt, wat sijn meeste verdriet was 't gesicht niet te hebben? Dat ick nu oudt zijnde, antwoorde den anderen, altoos op dat ick my niet stooten soude, moet laten vernoegen met 't geselschap van een Kint dat my leyt: Vertoonende, datte Blintheyt des Lichaems hem minder als die van de Ziele seer dede. Een Vrouw te Romen, klaegde en schreyde datse haer gesicht meer en meer quyt wiert: Daer van de Roomze manieren van overdadich te leven, en laet te slempen, niet weynig holpen: wierde gevraegt, of zy 'snachts hare blintheyt oock konde mercken? Sy antwoorde, neen: Want om dat we dan in volle vreugde genieten wat ons lust, zijn wy alle schemer-siende, dan wy en klagen daer niet over.