Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

[p. 33]

Veele sijn als de Slijp-steen, scherpen een ander, en blijven selver bot.

TE Prata, een Dorp in Maeren, was de Koster gestorven, om welck Ampt een quam solliciteren by den Pastoor, die hem vraegde, of hy Lezen en Schrijven konde? Seyde Ja: Konde ick dat niet, wat soude ick dan voor een Koster sijn? De Pastoor vraegde, oft hy wel in den Bijbel had gelesen: Antw. Ja: Wie Noach was die in de Arcke gingh, hoe veel Soonen hy had gehad: Antw. Drie: Hoe sy hieten, Sem, Cham en Japhet: En wie Japhets Vader was geweest: Dit wist den Sollicitant niet te seggen, seggende, in die tijt niet te hebben geleeft: Ia wel seyde de Pastoor, so en kond gy oock geen Koster worden. Dus ging den Sollicitant bedroeft na Huys, en klaegdent sijn Vrouw: Die ghelijck sommighe Vrouwen wetelijcker en gauwer als haere Mannen sijn, den haspel wel verstont, en woude hem met een vergelijckenisse sulckx inprenten, seyde: Ey Man kanje dat niet vatten, siet doch, onsen Muller Henrich hoe veel Soonen heeft die? Hy seyde Drie: Hoe heeten sy: Hy seyde Teeus, Klaes en Steffen: Wie is Steffens Vader: Wel sey de Man, dats Henrich de Muller, wel sey de Vrou so ist oock met Noach: Ja soo dit soo is sey de Man, sal ick wel te recht

[p. 34]

komen, en ging weder tot den Pastoor, seggende, mijn Heer ick heb beter gestudeert, wel sey de Pastoor seg op dan: Noach die in de Arcke gingh, hoe veel Soonen had hy: Antw. Drie, Sem, Cham en Japhet: Wel aen, wie was Japhets Vader? Ey seyde den Sollicitant, dat was Henrich onsen Muller.

Twee Deenze Lantsgenooten hadden yder een Stam-boeck waer in sy lieten schrijven 't geen haer best docht, een van dese d' occasie nemende, schreef in 't Boeck van sijn Confrater:

Amicum proba,
Probatum ama,
Amata observa
Nil fit sine causa.

Een ander schreef: Broeder blijft volstandigh, Amore, ore, re.

Een ander stelde: AMORES, en daer onder:

Sex fuge, quinqe tene, quatuor fac, & tres sequntur.