Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Een vuyle Adem stinckt, maer een quade Tonge quetst.

EMpedocles plach te seggen, datte quaetsprekers waren als de Doove Luy, die dickwils yets vertelden, sonder goet bericht te hebben: Waer om hy oock eens hoorde yemandt van een lasteraer dapper prijsen, seyde: Wat snapt gy van 't geen gy niet en weet. Zoylus Amphipolitanus, een geleert Man, doch yder berispende, wist niet alleen Homerus, maer oock Plato en andere voorname Mannen te hekelen: En als men hem vraeghden, waer om hy van yder quaet sprack? Om dat seyde hy, mijn Natuer neyght quaet te doen, en ick kan niet. Betoonende, dat alle quaetsprekers by Honden sonder Tanden kosten vergele-

[p. 15]

ken worden, die wel wilden, maer egter niemant konden na haer verkeerden aert beschadigen. Den Keyzer Sigismundus door eenighe Raets heeren veel quaets van de Hooghduytzen aenghedient wordende: Begost den Keyzer te lacchen, en seyde: Waer om spreeckt gy so qualijck van dese Luyden, dewijl wy dan selfs meerder quaet doen? Chilon oordeelde, datte quaetsprekers van de Dooden hoorden te swijghen, alsoo sy haer niet verantwoorden konden, dat men oock niemant moste gelooven die snapachtig was, waer uyt gemeenlijck vloeyden een aert van Logenen, een gewoonte die sommighe Menschen die veel schuldig sijn, en geen raet om betalen weten, sich lichtelijck aenwennen: Dat in het quaet spreken so grooten overdaet lag, als in het Speelen, Droncken drincken, en andere Sonden. Eenen ghevraegt, als men van veele yets quaets geseyt had, waer om hy niet en sprack, seyde: Ick heb geen beleedigers, en indien al, zy zijn toch niet hier, daer om wil ick in haer absentie niet liegen met achterklap.