Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Als twee vechten om een been, een derde krijchtet licht alleen.

WIllem de Tweede, Koning van Engelant, was het Rijck en 't volck te dapper met Schattingen beswarende: Ну boude aller eerst Westmunster, door de boeten van verklickers. 'tGebeurden eens datter een Abdije ledig was, die hy ghemeenlijck om gelt verkocht: Twee Monicken vryden den Koningh elck om 'theftichst om daer van Abt te worden, belovende groote sommen, d'een d' ander voor by biedende: Den Coningh om siende, sach noch een Monick staende van verre, desen vraeghde zijn Majesteyt, wat hy geven wilde om Abt te wesen: Hy antwoorde, dat hy niets en had om te

[p. 156]

geven, doch soо hy yets hadde, woude hy yets geven: Wel seyde den Koning, gy hebt eerlick gesproken, en zijt dese plaets waerdiger als eene van dese twee: En maeckten hem alsoo Abt voor niemendallen.