Liederen en gedichten uit het Gruuthuse-handschrift. Deel 1: liederen

[p. 306]

tekstkritische noten

36

Hoe soudic yemen vruechden geven,
Of ic selve ghene en aen?²
Sorghen, peinsen es mijn leven,
Des moet ic lust ten vruechden laen.⁴
Al wildic nu om vruechden gaen,⁵
Si sijn mi verre ende onghereit.⁶
Gheen dinc vor lust ende vroilicheit.

Dus es mijn hertze in zorghen bleven.
Mijn beste zeker es een waen,⁹
Mijn hope es al een twifel sneven,¹⁰
Dus moet mijn vruecht aen wanckel staen.¹¹

Ballade. Het gehele lied is een rondo (zie 31) De e″ in regel 5 (op ‘vruech’-) is conjectuur. Door wegsnijding van de bovenste lijn uitgevallen, maar het lijntje beneden de streep nog zichtbaar (zie facs.). In slotmaat f′ toegevoegd.

2 ‘als ik zelf geen (vreugde) heb’.

4 laen, ‘laten’.

5 hs. wildi.

6 onghereit, ‘niet onder mijn bereik’.

9 zeker, ‘zekerheid’.

10 een twifel sneven, ‘een onzeker weifelen’.

11 aen wanckel staen, ‘in een wankele positie verkeren’.

[p. 307]

 

Mochtic met zorghen leit verslaen,

 

So ware mi allen rouwe ontseit.

 

Gheen dinc vor lust ende vroilicheit.

 

 

15

Hoe soudic yement vruechden etc.

 

 

 

Een ordine hevet mijn herte up heven,¹⁶

 

Dats zwart, dat heift soe an ghedaen.

 

Een graeu doet soe daer binnen cleven.¹⁸

 

Dit heift zoe ervelic ontfaen.¹⁹

20

Hoe salsi dan haer van zorghen dwaen?

 

Want zwart es rauwe ende graeu arbeit.

 

Dus heift zoe lust no vroylicheit.

 

 

 

Hoe sal ic yemen etc.²³

16 ‘mijn hart heeft een ordekleed aangenomen’.

18 ‘een grijs kleed draagt zij daaronder’.

19 ervelic, ‘voorgoed, als een onvervreemdbaar bezit’; evenals sonder fraude of malengien uit lied 12 is ervelic ontfaen een uitdrukking uit de rechtssfeer; verg. ook lied 130, r. 7.

23 23 sal ic, 1. soudic.