Liederen en gedichten uit het Gruuthuse-handschrift. Deel 1: liederen

[p. 308]

tekstkritische noten

37

Woude mi de vrouwe mijn
Jonnen daer mijn zin na staet,
So soudic in vruechden zijn.
Maer des so doet soe mi verlaet.⁴
Dinct haer dat goet, het dinct mi quaet,
Want ics haer niet verlaten can.⁶

Int scade van tween witten dien⁷
Doet het goet der zonnen ontvlien,
Daer mens eenen met jonsten jan.

10 Als ic aenscauwe haer zoete aenzien,

Ballade. In 't begin van 't Refrein (op ‘sca-’) heeft't facsimile bij Carton b′; moet c″ zijn.

4 ‘dat weigert zij mij’.

6 ‘ik kan haar daar niet van ontslaan’.

7 ‘in de schaduw van twee witte dijen’.

[p. 309]

 

So es mi therte in vruechden al.

 

Als soes mi jan, sal mi ghescien

 

Gheluc ende heil ende goet gheval.

 

Ic duchte dat spade commen sal.

15

Des blivic inder vruechden ban.¹⁵

 

 

 

Int scade etc.

 

 

 

So wie ghewint der vrouwen jonste

 

Ende dat versegghen wil in quade,

 

Hi heift verdient met sulker conste

20

Datten elc reinlic wijf versmade.

 

Vaert hi wel, dat dinct mi scade,

 

Want het ne dede noit reinlic man.^17-22

 

 

 

Int scade etc.

 

 

 

Al daer mi vruecht of comen mach,

25

Dat jan mi wel de vrauwe goet,

 

Maer altoos bidt soe om verdrach

 

Der dinc, die lief vervreimden doet.^26-27

 

Dus willic stellen zin ende moet

 

In haren vrien wille dan.²⁹

 

 

30

Int scade van etc.

15 ‘zo blijf ik onder het banvonnis dat mij de vreugde ontzegt’.

17-22 hier gaat de dichter plotseling op quasi-hoofse wijze moraliseren: ‘wie de gunst van de vrouwen verkrijgt en dat dan op een kwalijke wijze pochende gaat rondvertellen, verbeurt met zulke streken het respect van elke echte dame; het zou jammer zijn als hij toch nog succes had, want een echte heer dóet zulke dingen niet’; dit is natuurlijk spot - het tweemaal gebruikte reinlic klinkt ook duidelijk ironisch -, want het hele lied is zo indiscreet en onhoofs als maar mogelijk is.

26-27 ‘altijd vraagt zij mij datgene wat verwijdering brengt in de liefde te verdragen’.

29 in haren vrien wille: ironisch, want de dichter heeft duidelijk laten uitkomen dat hij van zijn ‘vrauwe goet’ niets te verwachten heeft.