Grimbergse oorlog

[p. 1]

De Grimbergsche oorlog.
Tweede deel.

[vs. 1-309]aant.

Hier swigic van hem teser stede,^{V. 1}aant.

Ende van sire sonen mede,
Ende wille u tellen van den lieden,³aant.
Die van Vilvoorden henen scieden,
Ende wechvloden te samen,⁵
Doen si die viande vernamen.
In onpaise, in erren sinneaant.
Quamen si te Bruessel inne
Om te clagene haer verdriet,
Ende die scade die hem was gesciet.¹⁰

V. 1 Het Br. Hs. heeft: Nu wille ick swyghen van heer Aernoude Ende van synen soonen boude.

3 U seggen van.

5 Ende wech vloen. Doen sy vernamen Dat die vianden daer quamen, Ende sy Vilvoorden wilden verberren, Ghinghen sy te Brussel wert sonder morren.

10 Deerst dat sy quamen, en liege u niet, Te Brussel seyden sy die nieumaeren Hoe Vilvoorde verberrent waere, Ende [wat] die van Grimberghen hadden ghedaen. Doen [si] die meere hadden verstaen, Leyde men al te hant die liede Voor die heeren, als ick bediede, Die 't lant te hoedene was bevolen; Dies was een, al sonder dolen, Die heere van Diest; die andere was Die heere van Bierbeke, als ick las. Die derde die heere van Wesemale; Die heere van Wemmele, wet wale, Was die vierde, des seker sijt. Dese vier stonden deser tijt Met menighen man t' eenen raede, Ende rieden hoe men mochte die schade Ghewreken ende dien.

[p. 2]

 

Sy vertelden aldaer

 

Hoe Vilvoirden verberrent waer,

 

Ende al genomen wat men vant.

 

Men leide die lieden te hant

 

Vore die here met geninde,aant.

 

Die van den lande en van den kinde

 

Momboire waren, wet wale,aant.

 

Van Diest ende van Wesemale,

 

Van Wemmele ende van Bierbeke.

20.

Deze vier heren sekerleke

 

Hadden menighen man te rade;

 

Sy berieden hem hoe men die scade

 

Ghewreken mochte, dien lachter mede,aant.

 

Die men hem voor Nettelaer dede,

 

Ende oic in den groten stride,²⁵

 

Daer si gescoffiert tier tideaant.

 

Uytvaren moesten doer de noot,

 

Ende dair menich man bleef doot,

 

Gewont, ende som gevaen,

30.

Also ic u voren dede verstaen.

25 Ende oock tot dien grooten stryde, Daer syse schoffierden tot dien tyde, Ende haer vrienden sloeghen doot, Ende veele vinghen in dier noot, Die sy noch hielden ghevaen: Dat segge ick u, al sonder waen. Doen die lieden daer ghaende quaemen, Die ontvloen waeren te samen Van Vilvoorde, dat segge ick u, Die men daer brachte nu Voor die heeren ende voor den raet Om te clagene, dat verstaet, Die schade die hen was gheschiet. Deerst dat sy quaemen, en liege u niet, Voor die hoeren, vielen sy met dien Allegaedre op haere knien: Man, kinderen ende wijf, Ende riepen alle sonder blijf: ‘Ghy heeren, laet u ontfermen der schaeden, Die ons die van Grimberghen hebben beraeden; Want sy hebhen verberrent al Vilvoorde groot ende smal, Ende die borch mede, die daer stont, Al gheworpen in den gront, Ende genomen alle ons goet, Ende ons quyck, des sijt vroet, Doen drijffen te Grimberghen binnen. Oock beroemden se hem, wildijt kinnen, Dat sy dese stat winnen selen Eer die somer lijt, sonder helen, Ende het lant hem maken onderdaen. Met pynen sijn wy hem ontgaen Dat sy ons niet en sloeghen doot, Ende sijn hier commen aerme ende bloot. Daeromme siet hiertoe, ghy heeren, Dat men.

[p. 3]

 

Ende alse die liede alle te samen

 

Van Vilvoirden gemeenlic quamen,

 

T'haren verdriet quamen ginder

 

Man, wijf ende oic kinder

 

Ontfermden hem der groter schaden,

 

Die hemlieden was beraden.

 

Dit deerde hemlieden, wet wale,

 

Dat beide borch ende sale

 

Af was geworpen in den gront,

40.

Ende verberrent al daer 't stont;

 

Menich die hadde groten toren

 

Die al sijn goet hadde verloren,

 

Ende comen was bloet ende naect.

 

Sy hadden menighen mesmaict,

 

Ende doe 't die heren niet consten ontrinnen

 

Sy dreven te voren haer proye binnen

 

Te Grimbergen, sonder wederstaen:

 

Dese grote scade es ons gedaen;

 

‘Daer bi siet toe, ghi heeren,

50.

Hoe men den lachter moge keeren;

[p. 4]

 

Want hem allen dunct sekerlike⁵¹

 

Dat si u selen ewelike

 

Wel t'onder houwen sonder waen,

 

Ende dat u weren es gedaen;

 

Dat ghi u en selt in ghenen kere

 

Dorren setten nemmermere,aant.

 

Om dat sy op u den strijt⁵⁷

 

Gewonnen hebben tieser tijt.’

 

Doen sprac van Wesemale heer Geraert:

60.

‘Wine dogen twint in dese vaert,

 

Waertoe eest goet, dat wy 't gedogen

 

Van lieden die liggen voor onse oghen,

 

Dese onmate, dese overdaet;⁶³

 

Wine sochten hiertoe selken raet

 

Dat wy onse lieden hilden vry.

 

Was heer Arnout selve daerby

 

Daer dese overdaet gesciede?’

 

..........

 

Doen sprac van Vilvoerden een:

70.

‘Ja hi, heere, also 't wel sceen,

 

Hi brachte vier scaren in de vaert

 

Ende van wapenen wel bewaert,

51 Die sy ghedaen hebben so grootelicke; Want hen dunckt dat sekerlicke Dat ghy u niet en sult dorren weeren Waer sy u schaden willen of deeren.

57 Omdat sy wonnen op u den strijt.’ Doen antwoorde te dyer tijt Mijn heere Geeraert van Wesemaele: ‘Wy en doghen niet, seyt hy, een notschaele Dat wy dese ommate ghedooghen.

63 Ende ons dese schande doen openbaer, Segt ghy mi, ghilieden, was heer Aernoult daer, Die heere van Grimberghen met veele lieden?’ Doen sprack daer een, hoorick bedieden: ‘By Gode, heere, ja hy, wet dat; Hy quam ghevaeren daer ter stat Met vier groote starcke schaeren, Die alle wel bewaert waeren
Als te strydene om haer lijf.’ Doen sprack daer, sonder blijf Van Bierbeke mijn heere Jan.

[p. 5]

 

Als te striden om haer leven;

 

Aldair hebben si ons verdreven.’

 

Doen sprac van Bierbeke mijnheer Jan:

 

‘Wat rade selen wy gaen an⁷⁶

 

Dat wy de overdaet ghekeren,

 

Ende die scande die ons die heren

 

Hebben gedaen voer ende na?⁷⁹

80.

Ic rade dat men cort besta

 

Wrake hier af te doene.’

 

Doen sprac heer Henric die coene

 

Van Diest die here:

 

‘Wine hebben geen lette mereaant.

 

Laet ons ontbieden te hant

 

Alle die wonen in Brabant,

 

Ende in 't lant van Lothrike,

 

Dat si commen gemeenlike

 

Wel ghewapent ende wel ghereden

90.

Te Brussel binnen der steden;

 

Man, maeghen, die in d'orloghe⁹¹

 

Vrint waren des joncs hertoghe.’

 

In Vlaenderen, in Henegouwe

 

Ontboden si hulpe getrouwe.

76 Vangen an, Daer wy dese overdaet mede keeren.

79 Van Grimbergen hebben ghedaen?’ Doen antwoorde weder saen Van Diest mijn heere Hendrick: ‘Ick wille u seggen haestelick, Want lange veersten es ons quaet, Wine hebben gheenen anderen raet Dan dat wy ontbieden ter hant.

91 So sy best gheleisten moghen Die vrient sijn des jonghen hertoghen, Daertoe mannen ende maegen, Waer dat zy sitten, sonder saegen, In Vlaenderen, in Henegouwe, Ende als wy sijn, by Gode ghetrouwe, Al vergadert ende al bereet, Dan laet ons henen trecken ghereet Met onsen heere te Grimberghen waert, Ende berren 't al af onghespaert Dat wijs vinden in den gront, Ende breken daer af in corten stont Die borcht, opdat wy moghen Daernae vaeren al ongheloghen Te Mechelen, ende winnen die stat, Ende breken se al af naer dat, Ende verberrene al dat wijs vinden; Daer met moghen wy commen met best ten ynde, Connen wy oock yet betraepen.

[p. 6]

 

T'iersten dat sy hoirden dezen raet

 

Dat letten dochte hem allen quaet:

 

‘Ende als wy gereet sijn gemeinlijc,

 

Sprac van Diest heer Henrijc,

 

So laet ons al onvervaert

100.

Trecken te Grimbergen waert;

 

Daer willen wy die borch afbreken,

 

Ende 't dorp al te male ontsteken,

 

Ende slechten al te male in den gront;

 

Van daer willen wi, si u cont,

 

Varen winnen Mechelen, de stat,

 

Ende verberren; dus mogen wy bataant.

 

Comen, waen ic, t'enen eynde,

 

Ende brengen in mesweinde,

 

Die dus haer scerren met ons maken.aant.

110.

Eest dat wy in eenige zaken¹¹⁰

 

Te striden comen jegens hem,

 

So laet ons sien om ons ghewen,

 

Ende onse vianden so besteken,

 

Dat si nemmermeer orloges en reeken,

 

Noch strijt noch onpeis en maken.’

 

Doen riepen si alle met luder spraken:

110 Ende schande doen lanx so meer, Toevense so sonder wederkeer Dat hen berouwe dat sy Jeghens ons staeken; by S^te Mary, Dat dinckt my sijn den besten raet, Naedien dat met onslieden staet.’ Doen seyden sy alle: ‘Ghy segt wel, Dat willen wy doen ende niet el, Ende willen al tuuswaert varen, Ende ons so bereyden te gaeren Dat wy met eeren moghen commen.’ Hier mede schiede, hebbe ick vernomen Alle den raet die daer sat, Ende elcke voer t'huuswaert naer dat So hy hem best mochte bereyden.

[p. 7]

 

‘Dit es 't beste dat wy doen.’

 

Ridderen, knapen ende baroen,

 

Ende 't gemeine volc sceide doe,

120.

Ende elckerlijc voer t'huyswert toe,

 

Ende ginghen hem wapenen ende bereiden;

 

Ende die vier heeren sonder beiden,

 

Die van den lande waren momboire

 

Haesten seere ten desen oorboire,

 

Ende daden letteren scriven te hant,

 

Die si sonden al door dat lant¹²⁶

 

Aen knapen, knechten, maghe,

 

Ende aen alle die in dien daghe

 

Man waren des hertoghen,aant.

130.

Dat si hem helpen orloghen,

 

Ende die leen hilden ende goet.

 

Sy senden oec boden vroet

 

Aen den grave van Vlaenderlant,

 

Die oic hulpe heeft gesant

 

Den jongen hertoghe, sinen neve;

 

Hi sprac: ‘Den dach dat ic leve

126 Die sy alomme sochten in 't lant Aen knapen, knechten ende heeren, Aen vrienden, maegen by minnen seere, Ende aen alle die waeren man Des jonghen hertoghen Godevaerts dan, Ende van hem hielden leen ende goet. Oock sonden sy boden, sijt's vroet, In Vlaendren aen dien stauten grave, Die hem baden, by S^te Bave, Dat hy helpen soude synen neve, Den jonghen hertoghen, eer men verdreve, Dat hy behouden mochte sijn rijcke, Dat hy dede ghewillichlijcke; Want deerste dat die grave las 't Ghene in die letteren geschreven was, Antwoorde hy den bode saen: ‘Hy soude synen neve bystaen Ende senden hem seven hondert platen, Ende hadder hy by charitate Meer te doene, dat hijt liet weten, Hy soude hem senden opgheseten Daertoe te hulpe noch duusent man.’ Hier met schiede de bode daer van Doen hy oorlof hadde ghenomen, Ende es weder te Brussel commen Bi den heeren die hy vertelde de taele, Dies hem was te moede wale. Na v. 145 ontbreken de 24 volgende versen in het Amst. Hs.: Nu swige ick van den heeren hier, Ende segge u van den grave fier. Eerst dat de bode van daer schiet, Ontboot hy te hant, en liege u niet, In zijn lant ruddren ende knaepen, Dat sy quaemen met volle wapen; Want hy seere dies hadde van doene. Doen dat hoorden die baroenen Bereyden sy hen met groote haest; Ende quaemen daer t'synen wille naest, Wel ghewapent ende vraghende hem wat hy begerrende was in synen sen, Daer hy om hadde ontboden daer. Doen seyde 't hy hem voerwaer Hoe sijn neve hem hadde ontboden Met brieven ende oock met booden, Van Brabant die jonge hertoghe Dat hy hem helpe in syne oorloghe Dat hy behielde goet ende leen. ‘Hier om ontboodt ick u ghemeen Dat ick u daer senden woude.’ Doen antwoorden sy alsoo boude Dat sy gerren souden vaeren, Ende dat dies sy al ghewillich waeren.

[p. 8]

 

Sal ic minen neve bistaen.

 

Ic wille hem sinden wel saen

 

Vij^c platen wel opgeseten,

140.

Ende segt, dat ic hem laet weten

 

Heeft hijs te doene voert an,

 

Ic sal hem senden noch dusent man.’

 

Te Bruessel es die bode comen

 

Daer hy die heren heeft vernomen,

 

Ende vertelde hem des graven woert.

 

Ende die grave coes voert^146.

 

Vij^c man, ridderen en knapen

 

Die goet waren ter wapen,

146. Doen ghinck van Vlaendren die grave, Ende coes ter hant, by S^te Bave, Van de ghene die quaemen daer Seven hondert mannen voorwaer Onder ruddren, onder knaepen, Ten vollen harnassche in die wapen
Op groote orssen wel ghereden, Ende gaf hun acht leytsmans ter stede, Die se souden helpen bestieren; Daeraf d'eerste was, hebbe ick hooren versieren, Die heere van Gavere, een edel man. D'ander was, so ick vernam, De stoute heere van Audenaerde. Die derde was in waere waerden Die heere van Nevele, heer Dierick. De vierde was mijn heere Hendrick, Die heere van Ghistele; de v^e was Die heere van Rode, sijt seker das.

[p. 9]

 

Ende van prise wel gereden

150.

Op orssen goet van sterken leden.

 

Acht leitsmannen hadden sy

 

Die hem sant die grave vry,

 

Diese nemen souden in heur hoede,

 

Ende bestieren, als ic bevroede;

 

Dies was de here van Gaveren een,

 

Die van den grave lant ende leen

 

Houdende was ende scoen goet;

 

Die andere was, des sijt vroet,

 

Van Oudenaerde die here,

160.

Die te prisen was sere.

 

Van Nevele die heer Diederijc

 

Was die derde sekerlijc;

 

Van Gistele die vierde was;

 

Die vijfte van Rode, also ic las,

 

Die vj^e die heere van Masemijn,

 

Die vij^e die here fijn¹⁶⁶

 

Van Axele, na mijn verstaen.

 

Die viij^e was, sonder waen,

 

Die here van Scoorse, een ridder goet.

170.

Desen heren wijs ende vroet,

166 De vij^e die heere van Axele fijn. Die heere van Schoorisse was die achste. Desen maeckte de grave met crachte Conestalle van den herre, Ende sant se te Brusselle wel te werre, Daer sy ontfaen worden met minnen. D'ander boden, doe ick u bekinnen, Voeren al 't lant doore sonder blijf, Ende gheboden 't volck op haer lijf Ghewapent dat werre mochte doen. Doen ghereyde hem menich baroen, Menich ruddre, menich knaepe Te Brussel waert, in waeren saeken, Wel ghewapent, wel ghereden Dus vergaderden binnen der steden
Van Brusselle, als ick u seggen mach Menich man daer deucht aen lach; Want daer quaemen vrienden ende maegen Herde vele sonder saghe, Van allen landen, van allen syden; Want die heeren sonder vermyden, Die te vermonboiren hadden 't kint, Hadden ontboden, so men bevint, Al die vrienden waeren in Brabant Ofte maecht, dat sy u becant, Die ontrent Brabant waeren gheseten. Oock hadden sy selve, doen ick u weten Ontboden vrienden, maeghen ende man.

[p. 10]

 

Beval die grave boven al

 

Op trouwe groef ende smal,

 

Dat si souden achterwaren

 

Sijn lieden ende met hem varen

 

Helpen houden dat orloghe,

 

Daerne sijn neve die hertoghe

 

Omme hadde gebeden ende ontboden,

 

Beide met brieven ende met boden,

 

Ende dat sy dies waren beraden

180.

Hem by te stane ende in staden,

 

Om sinen wille, doer sine bede.

 

Elc seide dat hy 't gaerne dede,

 

Ende waren gewillich te vaerne

 

In Brabant en niet te spaerne.

 

Dus maectese die grave met gheere

 

Comestavele van den here,aant.

 

Ende sendese te Bruessel binnen,

 

Daer si waren ontfaen met minnen.

 

D'ander boden voeren tien tide

190.

't Lant al doer wide ende side,

 

Ende vergaderden een groot here;

 

Menich man quam ter wereaant.

 

Te Bruessel weert wel gereit,

 

Daer doget aen lach ende vromicheit.

[p. 11]

 

Ridderen, baenrotsen ende knapen,

 

Die goet waren in de wapen,

 

Man, leenknecht, vriende ende maghe

 

Vergaderden daer in dien daghe,

 

Van allen lande, willijt weten,

200.

Die verre ende na waren geseten;

 

Want die vermombert hadden 't lant

 

Ende 't kynt, si hadden hem ontfant

 

Om alle daer si aen waenden vinden

 

Hulpe ende troost t'allen ynden,

 

Die binnen, buten ende al omtrant

 

Geseten waren van Brabant.

 

Selve ontboden si vrient, maech ende man,

 

Ende al daer eenighe werre lach an;

 

Dus quam menich, na mijn versinnen,²⁰⁹

210.

Wel gewapent te Bruessel binnen.

 

Die Vlaminghen, hebbic vernomen,

 

Waren met viij baenroetsen comen;

 

Sy hadden wel vii^c platen,aant.

 

Goet ten stride utermaten,

209 Dus quam daer menich man ghevaeren Te Brussel binnen, die ick te waere Som hier te stede noemen wille. Nu hoort ende swiget stille: Doen die van Vlaenderen waeren commen Met acht baenrotsen, hebbe ick vernomen, Die ick u nompde hier te vooren, Met vii^c platen uytvercoren, Die alle weerachtig waeren ende stout, Daer quam oock met ghewout Die grave van Loen met menighen man. Daer quam oock ghevaren an Met menighen man die grave van Naemen Wel ghewapent, ende met hem quaemen Om te helpen den jonghen hertoghe, Die heere van Heurne met veele lieden. Oock quaem daer, so ick u bediede, Van Arschot die heere snel.

[p. 12]

 

Op orse van groter gewout;

 

Weerachtich waren si ende stout.

 

Die graven beide van Loon, van Namen,

 

Met menigen man, daer quamen,

 

Om te hulpen in dat orloghe,

220.

Ende in stade te stane den hertoghe.

 

Van Aerschot die here, ende van Horne,

 

Dese twee wel geborne,

 

Quamen dair gereden snel

 

Met vele lieden ghewapent wel.

 

Die heren beide van Gaesbeke²²⁵

 

Quamen daer wel te gereke,aant.

 

Ende die here van Adinghen

 

Gecleet met stalen ringhen,

 

Ende doorwapent, als 't wel scheen,

230.

Al van den hoofde totten teen.

 

Elc bracht met hem menighen man;

 

Die here van Roos, een edel man,

 

Quam dair oic t' harnassche wel

 

Met menighen man, stout ende snel.

 

Dese waren in die daghe

 

Tshertogen man ende maighe,

225 Daer quaemen die heeren van Gaesbeke, Alle beyde, als ick spreke, Met menighen man die vrome was. Oock so quam daer, alsoo ick las, Die vrome heere van Edinghen Met syne lieden in waeren dinghen Wel ghewapent totten teen, Die van hem hielden lant ende leen. Die heere van Roos quam daer ghevaeren Met menighen man die vrom waeren; Die heere stout ende coene was. De heeren waeren, sijt seker das, Des hertoghen man ofte sijn maeghen, Ende wouden hem helpen ten dien daeghen, Verdriven van Grimberghen die baroene. Oock quaemen daer tot dien doene Alle de baenrotsen ghereden, Elk met sijnder maegschap in waerheden, Die in 't hertoochdom waeren gheseten, Die ick u nu wille doen weeten. Daer quam van Peruwes die heere, Mijn heere Zegeraert, by mijnder eere, Met sijnder maeschap ghewapent wel, Die stout waeren ende daertoe fel.

[p. 13]

 

Ende wouden by hem bliven,

 

Ende die van Grimbergen verdriven,

 

Die hem ende sinen lande

240.

Gedaen hadden scade ende scande.

 

Van Parwijs quam dair die here,

 

Heer Zegher, met grooter ere;

 

Sire maghe een deel met hem

 

Stout ende gewapent wel.

 

Daer quam van Leefdale heer Godevaert,²⁴⁵

 

Met sinen magen wel bewaert;

 

Ende van Craynem heer Arnout

 

Quam dair met sinen maghen stout.

 

Daer quam van Marbeys mijn heer Jan;

250.

Hem volghde menich man,

 

Die sijn maighen waren naer;

 

Ende heer Heinric van Rotselaer,

 

Van Wavre die here ende her Godefrijn.

 

Elc quam metten maighen sijn.

 

Van Nivele was geboren

 

Heer Godefrijn, also wy 't horen,

245 Met syne maeghen onghespaert, Die vrome waeren ende stout. Daer quam oock mijn heere Aernoult van Craynhem, met syne maeghen. Oock quam daer, hoorick ghewaeghen, Die heere van Marbais, mijn heere Jan, Ende al sijn maeschip met hem an, Die stout waeren ende vroome. Oock quam daer, als ick goeme, Mijn heere Hendrick van Rotselaere, Met vele lieden, dat es clare, Die alle syne vrienden ende maghen waeren. Die heere van Wavre met sijnre maeschap, Ende met hem quam vele andere gheselschap: Van Nielle mijn heere Goddefrijn Met vele die waeren die maghen sijn. Die heere van Dongelberghe quam met Vele lieden, by mijnder wet, Die alle waeren zyne neven, Ende syne maghen, die hem niet en willen begeven. Oock quam met menigen man stout Mijn heere Jan van Campenhout, Met syne maeschap ghewapent wale. Daer quam ook, moet ick verhaele, Die heere van Remie, segge ick u, Met menighen man, verstaet my nu, Die alle waeren syne neven. Oock quam daer, sonder beven, Die heere van Tressignies ghevaren Met alle sijn maeschap te waeren, Die hem bystonden naer ende verre. Oock quam daer, sonder merre, Die heere van Wedergrate ghereden. Hier ontbr. een vers. Die hem bestonden verre ende nae. Oock quam daer, als ick verstae, Die heere van Lederberghe, heer Diederijck, Met alle sijn maeschap ruddelick, Die hy hadde onder syne vane. Daer quam oock, doene ick u te verstaene; Die heere van Zuylen, heer Geeraert, Met al sijn maeschap onvervaert, Die hem noode souden af gaen. Daer quam, doe ick u verstaen, Die viere heeren, die hadden 't kint Te vermonboirne ende sijn bewint, Elck met sijnder maeschap, die ick u Terstont wille seggen nu. Daer quam van Diest heere Hendrick Met alle sijne maeschap sekerlijck, Die hem bestonden verre ende nae. Oock quam, als ick verstae.

[p. 14]

 

Maer van Niele was hi heere;

 

Dus haddi, also ic lere,

 

Hoer toename, dair wy by

260.

Bekennen mogen den ridder vry.

 

Van Dongelberge die here, dat wet,

 

Quam dair, ende vele liede met,

 

Die sijn maech of sijn neven

 

Waren, ende dien niet begheven

 

En wilden; sy waren vrome ende stout.

 

Daer quam her Jan van Campenhout

 

Met sire manscap wale,

 

Met ysere ende met stale

 

Ridderlike met grooter ere,

270.

Ende van Reme die here;aant.

 

Met hem die sijn maighe waren.

 

Oec quam met hem gevaren

 

Die here stout van Tresengijs

 

Met sire maescap, des sijt wijs.

 

Dair quam oic ter selver steden

 

Die here van Wedergrate gereden.

 

Dair quam oic desgelijc

 

Van Ledenberghe heer Diederijc.

[p. 15]

 

Oec quam te deser hervaert

280.

Van Sulen mijn heer Geraert.

 

Daer quamen die heren viere

 

Die den jonghelinc fiere

 

Vermombaert hadden, ende 't lant

 

Algader hadden in hant.

 

Elc brachte maighe ende man,

 

Ende al dat hi geleisten can.aant.

 

Van Diest mijn here Heinric,

 

Heer Jan van Bierbeke diergelijc,

 

Van Wesemale mijn heer Geeraert,²⁸⁹

290.

Ende van Wemmele mijn her Aert.

 

Elc hadde onder sijn baniere

 

Sijn maghe stout ende diere.

 

Dit waren alle baenrotsen tien tide,

 

Die met banieren quamen ten stride,²⁹⁴

 

Also ghi namaels sult verstaen.

 

Oec quam te Bruessel saen

289 Ende met hem sijn maegen daer, Die hem noode souden af gaen. Daer quam oock, doe ick u verstaen, Mijn heere Jan van Bierbeke Met alle de syne stoutelicke, Die hem bestonde, daer hijt wiste. Oock quam daer mede ten twiste Van Wemmele mijn heere Aernoult Met syne maghen menichfault, Die hy leyde onder syne banniere. Oock was hy te williger hiere Te commen, omdat hy was monboire Van den kinde, als ick seyde vooren.

294 Ende quaemen met bannieren ten stryde, Als ick u hiernae sal tooghen. Oock quam te Brusselle ongheloghen.

[p. 16]

 

Menich ridder, die ic u

 

Niet en can ghenoemen nu,

 

.........

300.

Uyt Lothrike, uyt Brabant,³⁰⁰

 

Ende uyten Walschen Brabande;

 

Ridderen, knapen, serjande

 

Quamen dair te Bruessel toe.

 

Ende alsi waren vergadert doe

 

Ginghen si ladene, sonder merren,

 

Ende op waghene ende op kerren

 

Wat si wilden, eer si keren

 

Varen op de Grimbergsche heren,

 

Ende scade ende scande wreken fiere.

300 Van Lotrick ende uyt Brabant, Uyt Wals Brabant ende andere lant, Ende so menich andere man daertoe, Die van alle canten quaemen doe, Dat wondere te vertellen waere, So wel van verre als van naere. Ende als al dat volck vergadert was, Wasser, als ick de waerheyt las, Dertich duysent, sijt vroet, Op goede orssen ende te voet, Die alle te oorloghe waren commen. Onlange hiernae, hebbe ick vernomen, Doen sy alle vergadert waeren Ghingen sy vaste, sonder spaeren, Haer dingen torssen ende laden Om te vaerene met goeden staden Alle te Grimberghen waert. Nu swighe ick van haerlieden vaert Tot dat tijt es ende stade, Ende ick af spreke met liever lade, Ende wille te Grimberghen keeren, Dat segge ick u by mijnder eeren, Daer men doen leefde blydelijcke; Want sy waenen sekerlijcke
Verwonnen hebben haere vianden, Ende met peyse waeren sy in hunne landen, Ende en peynsden niet dat anders soude sijn, Maer waeren bedroghen op dat termin. Op eenen dach was gheseten Mijn heere Aernoult, doen ick u weeten.