De Gids. Jaargang 149

[p. 338]

Remco Ekkers
Vier gedichten

Alauda Arvensis

Je laat je nog even zien
dichtbij, maar al onbereikbaar
trillend dans je om me heen
je wijkt in een zwierig afscheid.

Dan klim je omhoog
de blauwe lucht in
steeds hoger en je begint
te zingen tot ik duizelend

tegen de zon in...
Je trappelt in de lucht
onzichtbaar bijna, maar je vult
de ruimte met pure aanwezigheid.

[p. 339]

Verplaatsing

Duizenden vogels in twee bomen
de achterhoede nog in de lucht
de bomen zwart in knop.

Toen ze wegvlogen
veerden de takken op.

Het zoemende slaan van vleugels
één drift van beweging
met een geluid dat nergens
dan hier te horen valt.

Een geluid van drift
en ontsnapping, nog hangend
rond de boom.

[p. 340]

Vrouwen

De vrouw slaat het gordijn
in één ruk open om het naakte
lichaam van haar rivale prijs
te geven aan het volle licht.

Zij ligt verzadigd achterover
in haar diepe slaap onwetend
maar in het plotselinge licht
begint haar huid te glanzen

in een geopenbaard geheim
buik en benen warm wit
de schaduw van haar borsten
zacht gekleurd tegen het bed.

[p. 341]

Beweging

We moeten soms schandelijke
dingen doen omdat we eenzaam zijn.

Elke beweging is goed of slecht
en we moeten bewegen

als een graszode onder
een scherpe ploegschaar

is ieder van ons een kuil
voor de ander, in bed of aarde.