De Gids. Jaargang 149

[p. 92]

b. zwaal

een grote zee
beschermt
altijd

denk je

golven
bescherm
het water

●

laatst kwam ik
langs het veld stond
niemand meer
ze waren

het braamland
de geel belovende brem
de kale tak van het wachten
de vreet van de vroor

lage sneeuwsloot
verwelkt kou

●

wind op zee
wakkert land aan

●

[p. 93]

 

klaar wakker

 

wind afluisteren

 

fluistert genade

 

mijn zwakke fluiten

 

waar geen oog voor

 

ontwaakt