De Gids. Jaargang 127

[p. 135]

Hendrik de Vries | Retraite

Hol huis, tussen bossen schuil.
Geen wild maar droombeelden jagen.
De razende najaarsvlagen
Zijn wolven waar ik mee huil.

Vrijwillig in kil gevang
Alleen, waar ik geen vuur stook
Dan 't vuur dezer scheppingsdrang.
De weelde ener toversprook.
Doldrieste flamencozang.
Triomf boven starre prang
En wraak om oud bang verlang.
Steil rijst weer door kronkels rook
In dwelmgeur de ratelslang,
De dwaalvlam, 't wellustig spook.

Danswoedende tekenpen,
Dat uw dans mijn feestroes diene:
Vertolkend, met zigzag-ren,
't In wakende droom geziene.

Omgesmeed in heetste vuren,
Afgerond met hevig schuren,
Schep, herschep de vorm van 't lied:
Staal, dat wolk en storm doorschiet.

[p. 136]

 

Somtijds roekloos neergesmeten

 

Als een worp, in 't spel verkwist,

 

Soms een gril, of haast een list.

 

Maar uit weldoordacht vermeten

 

Wordt verwinnen. Uit bezeten

 

Slag door vuurgloed groeit een keten.

 

Zo die sluit is 't pleit beslist:

 

Kan geen schakel meer gemist.