De Gids. Jaargang 127

Hendrik van Teylingen | Ceder

Een zilte windbazuin
blies uw bladerkruin
heen en weer weder.

Een zilvergrijze vrouw
knielde neer in rouw,
krakend als leder,

en klom in u omhoog.
Boven keek haar oog
nog even neder.

Ze hing zich in u op
- sluier werd tot strop -
en deinde teder.

Nu wiegt ge weer alleen.
Haar last woei van u heen,
licht als een veder.