De Gids. Jaargang 127

[p. 208]

Leo Vroman | Een soort van vlindertrek

Soms wou ik wel met sombere pupillen
aller aards gegrap verdonkeremanen
en daar de armzaligen, ook die niet willen,
kortaf mee doen schateren door hun tranen.

Hoe zouden wij, de geestelijk te rijken,
bot op een stoel naar voren zitten kijken!
Weg de vele uitermate geestigheden
die ons met blaasjes praten deden,
het met de lippen waterig staan klappen
voor de met plaatjes opgelapte grappen,
weg het al te veel te klein begrijpelen
dat klateren wil maar pips moet sijpelen,
het olijk proesten van geprangde konen
om herengrollen, ook elektrisch te vertonen
of te produceren.

In plaats daarvan, het met de hoofden
waarin van geestigheid beroofde
verstanden van de droogte kraken
diepe en diepere rimpels maken.
Lampekappen en gordijnen
en leukigheden aan de wanden
kunnen dan evengoed verdwijnen;
op onze stijfgevouwen handen
moet schuurpapieren daglicht schijnen.

Alle suffers daarentegen
voelen achter hun gezichten
plotseling, en zeer verlegen,
een schat van kunst, proza, gedichten -
en zij beginnen te bewegen:
een maagd gevuld met stomme tucht

[p. 209]

 

gaat languit voor een spiegel staan

 

en glimlacht, met genie bevrucht:

 

‘begaafde dromen heb ik aan.’

 

Een bum komt, in zijn goot gelegen,

 

een nummer van Tirade tegen

 

waaruit hij, blij en onbevreesd,

 

een lang gedicht van Vroman leest.

 

De vrouwen die van honger scheel

 

waren en van gebrek in flarden

 

gekleed en anti-intellectueel

 

vormen opeens de avant-garde.

 

 

 

Zichtbaar wil ik dit verhuizen van talent

 

vandaag nog, als een donderende vlindertrek,

 

en later als een spekkelige vlek

 

op foto's door het nageslacht herkend.

 

 

 

Gebeurde het maar jaarlijks, in de tijd

 

wanneer de blaren onherstelbaar vallen,

 

en men de deur dichtsmijt voor alle

 

kans op verdere vrolijkheid.

 

 

 

Een gedachte voor de winternamiddag,

 

wanneer niets warmers meer is te verwachten

 

dan witte sneeuwval in de zwarte grachten,

 

is dit onbetamelijk laat gelach.