De Gids. Jaargang 127

[p. 189]

Jacques Hamelink | Ophelderingen

Ochtend boordevol vogels dekt hem met zijn schouders
middag trekt hem traag over de bemosselde stenen
avond meermalen zijn omhelzing zelden nacht
grillig huiverend zijn huis.

Vlinder maar je bent zo zwaar als de wereld
werveling maar wat zegt dat van volstrekte stilte
woord maar ik ben alweer tekortgeschoten.

De bomen hechten zich zwaar aan de aarde
de mens gewent zich glimlachend aan zijn dood.

Als ik sterf kan geen weten veel groter dan nu zijn
hoewel ik een nieuwe ster schep de koude zal komen
als ik het voorgoed donker maak is de nacht niet dieper geworden
duisternis is evengoed als licht.

Geboorte - ik vouw mij op voor de dood.