De Gids. Jaargang 127

J. Bernlef | Brekebeen in de theetuin

Vrolijk van sterflust de eerst
in hart en ziel gerafelde de kleine puisterige brekebeen
heeft het leven verloren. Hoewel de dood

nog niet gevonden is hij vrolijk
want waar dorst een gave was een droog
verhemelte eerst goede spreekmond

drinkt hij nu water als hij dorst heeft
eet al weet hij dat hij honger krijgt.

Zoals hij daar zit

zijn schedel losjes draaiend

brekebenen kruisend onder tafel
doet hij me denken aan de eekhoorn
die mij in de theetuin en alvorens met beukenoot
en al een boom in te vliegen een ogenblik
met prachtige onverschillige ogen aankeek;
alsof ik het voelde in mijn staart.