De Gids. Jaargang 2
(1838)– [tijdschrift] Gids, De–
AuteursrechtvrijNaar Erik Gustaf Geyer.‘In 't bosch stapelt Vader het hout tot een mijt,
Te huis zit mijn Moeder te spinnen;
Geduld, ik word ook wel een man met der tijd,
En trouw dan het puik der boerinnen.....
't Is zoo donker, zoo donker in 't bosch, heinde en verre.’
‘'k Ging vroeg al op weg, met den knapzak op zij',
't Was heerlijk de zon te zien stralen!
Maar Vader wacht eten en drinken van mij,
En ras zal de schemering dalen;
't Is zoo donker, zoo donker in 't bosch, heinde en verre.’
‘'k Schroom niet, ook het eenzaamste voetpad te gaan,
Ik durf over vonders wel treden;
Maar dennen en bergen zien grimmig mij aan,
Ai! hoe zich hun schaduws verbreeden!
't Is zoo donker, zoo donker in 't bosch, heinde en verre!’
| |
[pagina 268]
| |
‘Trala! lustig voort, met een' vrolijken deun,
Geen vogel, die vliegt, valt te knippen;
Maar oef! uit die bergen wat aaklig gekreun,
Elk woord wordt als lood op mijn lippen!
't Is zoo donker, zoo donker in 't bosch, heinde en verre!’
‘Ach! ware ik gerust bij mijn' vader aan 't werk,
't Gebrom doet steeds luider zich hooren,
De beer is den krachtigsten kerel te sterk,
En al wat hij grijpt is verloren!
't Is zoo donker, zoo donker in 't bosch, heinde en verre!’
‘De duisternis valt als een mist om mij heen,
God hoede mij, hier te verdwalen!
Hoe 't sijfelt en ratelt langs stok en langs steen!
De heksen, zij komen mij halen!
't Is zoo donker, zoo donker in 't bosch, heinde en verre!’
‘Ach, Heer! 'k zie er een, 'k zie er twee - welk een dans!
Zij grijpen mij - 't net staat al open!
Zij wenken elkaâr.... heb ik, arme! nog kans
De vurige kollen te ontloopen?
't Is zoo donker, zoo donker in 't bosch, heinde en verre!’
En 't was of de hemel nog zwarter betrok,
Geen mijt, waar zich 't jongsken ook wendde:
Hier sijfelde een steen en dáár ratelde een stok,
Hij vloog, maar de weg nam geen ende.
't Was zoo donker, zoo donker in 't bosch, heinde en verre.
Met luid kloppend harte, met gloeijende koon,
Bereikte in het eind de ademlooze
Zijn' toevenden vader. ‘“Wees welkom, mijn Zoon!”’
‘'k Heb kollen gezien en den Booze.
't Is zoo donker, zoo donker in 't bosch, heinde en verre!’
‘“Mijn Zoon! jaren lang zat ik hier ongestoord,
Weet niet, waar ik bang voor zou wezen:
Hij, die 't “Onze Vader!” kan bidden als 't hoort,
Heeft heksen noch duivel te vreezen,
Al is 't donker, stikdonker in 't bosch, heinde en verre!”’
E.J. Potgieter.
|
|