De gheestelycke vryagie

Een gheestelijck Liedeken.

Hier wort de Bruydt oft Christen ziele onderwesen van haeren Bruydegom, om in alles patientich te zijn.

Ter eeren van Godt wil ick gaen stryden,
Nature kan haer soo qualijck gelyden
Sy en wilt haer niet breken,

[p. 334]

 

Och sal ick nv dit swaer verdriet,

 

Moeten draeghen sonder wreken?

 

Gaet v kruyce te ghemoet,

 

Al vallet v swaer 'tsal worden soet,

 

En willet toch verdraeghen:

 

Hebt ghy niet lieuer wat spytige woorden,

 

Dan scherpe harde slaeghen!

 

'Tis eer gheseydt, dan't is ghedaen,

 

Nature kan haer soo quaelijck versmaen,

 

Sy is veel lieuer ghepresen:

 

Och Heere dit lijden valt my soo swaer,

 

Sal't nemmermeer anders wesen?

 

Hadt ghy my lief soo ghy behoort,

 

Ghy en sout niet zijn soos eer ghestoort

 

In alsoo kleynen saecken:

 

Ghy sout wel leeren v profijt

 

In alle dinghen maecken.

 

Och Heere ick hebbe den wille soo goet,

 

Versoent my met v gratie groot,

 

Soo dat ick mach volbringhen:

 

Al is den wech nauw en smal,

 

Ick hop' ick salder door dringhen.

 

De woordekens zijn soo goet om seggen,

 

Kost ick my seluen te voren ghelegghen,

 

Dat ghy my dus wilt proeuen,

 

Ick en soude in gheenen teghenspoet,

 

My seluen alsoo bedroeuen.

 

Is den Heere v niet soo vele weert,

 

Dat ghy voor hem te lijden begheert?

 

Peyst hoe hy was te moede

 

Als hy hinck aen den kruyce naeckt,

[p. 335]

 

Bedauwt met zijnen bloede.

 

O Iesus gheeft my der minnen-brandt,

 

Mijn kranckheydt is v soo wel bekant,

 

Ghy weet toch alle saecken,

 

Dat ick my soo qualijck ghelijden kan,

 

Dat doet my droefheydt maecken.

 

Ghy hebt v seluen al te lief,

 

Dat is'tghene my in v mislieft,

 

In v mijn wtverkoren,

 

Heft op v kruys en volght my nae,

 

En gheeft den moedt niet verloren.

 

Och edel ziel hebt goedt betrauwe,

 

Al is den wech in't eerste nauwe

 

Ick sal v lijden stelpen:

 

Al hebt ghy hier veel teghenspoedt,

 

Bidt my ick sal v helpen.

 

O Heere wie soud' v minne volgronden,

 

Ick bidde door v vijf bloedighe wonden

 

Dat ghy van my wilt weeten

 

Al 'tghene dat v in my mishaeght:

 

Och dat is al mijn begheeren.

 

Mijn armkens zijn wijdt open ghedaen,

 

Komt alle tot my die zijt belaen,

 

Ick en sal v niet versmaeden,

 

Mijn roode bloedt is al om v

 

Als ghy begheert ghenaeden.

 

nv wil ick mijn cruyce blydelijck dragen,

 

Al oft mijn lijden gheen lijden en waeren,

 

En zijn daer in verduldich:

 

Versoent my met v gratie groot,

 

Want ick ben soo vele schuldich.