De gheestelycke vryagie

[p. 332]

Noch een seer schoon gheestelijck Liedeken: Op de wyse, Te Mey als alle de Voghelen singhen.

Hier leert de Bruydt hoemen hem seluen in alles moet te vreden stellen, want zijt nv seer wel van haeren Bruydegom gheleert heeft.

Al ben ick in druck en groot ghequel,
Al is mijn lyden noch soo fel,
Rebel en wil ick niet wesen,
Godts oordeel is goedt // altijdt soo moet,
Zijnen naem zijn ghepresen.

Al wordy veracht, bespot, versmaet,

Berispt, beklpt, verdruckt, ghehaet,
Hoe't gaet weest wel te vreden,
En maeckt gheen gekrijt // verduldich lijt,
'Tgheschiet al met saelicheden.

Al slaet v Godt in gheldt en goedt,

In naem en faem, in vleesch en bloedt,
In moedt, en in v vijff sinnen,
Den Heere verbijt // liefd' volght naer leydt
'Tgheschiet al wt rechter minnen.

Inwendich draegt eenen gestadigen moet

In lief in leedt, in suer en soet,
In kost te hebben en te deruen,
Hout dese leet // in socht in seer,
In leuen en oock in steruen.

Druck en lyden is de nauwe vaerdt,

Die daer leyt ten Hemel-waert,

[p. 333]

 

Vermoyt van Godt betreden.

 

Dit vast ghelooft en volght v hooft,

 

Als goey ghetrouwe leden.

 

De waepen waer mede Christus verwan,

 

Dat helsche Serpent voor alle man,

 

Niemandt en kan volprijsen,

 

Was lydsaemheydt: dus weest bereyt,

 

Te volghen zijn auijsen.

 

Gheen dinck en kan de ziel gheschaen,

 

Als sy lijdtsaemelijck blijft staen,

 

Sathan noch Doodt noch Helle,

 

Onlijdtsaemheydt doet ons groot leydt,

 

Sy brenght ons in't ghequele.

 

Gheen argher dinck als eyghen wil,

 

'tMaeckt tusschen Godt en ons gheschil,

 

Het brenght ons in't gloeyen,

 

Als wil is versaeckt, wort Godt vermaeckt

 

Dan sullen de deuchden groeyen.

 

Dan worter ghestelt een geestelijck man

 

Die hem in't gheestelijck soo oeffenen kan,

 

Voordt-aen in Godts behaeghen,

 

Al wat Godt opleyt // met danckbaerheydt

 

Kan hy lyden sonder klaeghen.