De gheestelycke vryagie
(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–
AuteursrechtvrijHoe de Bruydt verlanght om naer haers Bruydegoms alderliefsten wille te leuen.O Heere, hoe soet ist oock te leuen
Naer uwen liefsten wille verheuen,
Als wy ons sonder aenkleuen,
V gheheel ouergheuen.
Dan vinden wy vrede van binnen,
Het gaet te bouen verstandt en sinnen,
| |
[pagina 330]
| |
Hoe dat de pure minne,
Godt kan verwinne.
Als dan komt God de ziele verstercken,
Al door zijn edel soet inwercken,
Inder zielen grondt wilt mercken,
Daer zijn Godts percken.
Die in der zielen grondt kan geraecken,
Hem en mach 'swereldts vreucht meer smaecken,
Want den gheest wille't al versaecken
Door Godts inspraecken.
Daerom laet ons neerstich inne-keeren,
Al in dat binnenste ons Heeren,
Godt sal ons door liefde wel leeren,
Sijnen lof vermeeren.
In't wtgaen is soo soeten weye,
In de oodtmoedighe valleye,
Daer sullen wy Godt verbeyen
Sonder wtscheyen.
Die gheheel bloodt in Godt kan rusten,
Hem en mach geenen prijs van menschen lusten,
Want hy soeckt sonder verdrieten
Een puur vernieten.
Wanneer den gheest staet bloot ghelaeten,
Hy komt in Godt in een ontslaepen,
Maer 'therteken blijft in waecken,
En oock in haecken.
Als ons de liefde tot Godt komt dryuen,
Dan moeten wy in Godt ontblyuen:
Want Godt moet sy seluen gheuen,
Het lof verheuen.
| |
[pagina 331]
| |
Een pure deucht wt Godt gheboren,
Wordt in een nieuw wesen verloren,
Als wy dat licht naer sporen,
Dat ons schijnt voren.
Laet sincken al dat mach verbeelden,
En vloeydt toch snel in Iesus weelden,
Want het zijn des Bruydegoms lusten
In ons te rusten.
Och en laet ons noch tijdt noch moeyte spaeren,
Want Godt wilt hem in ons verklaeren,
Gheen lijden en mach hem beswaeren,
Die Godt bewaeren.
Godt gheeft de zijne een soete leere,
In ghemeyne liefde te conuerseere
Als tempelen des Heeren,
Alle menschen eeren.
Och sonder verkiesen ist soet te leuen,
In pure liefde al sonder aenkleuen:
De ghemeynsaemheydt sonder inbeelde,
Is een weelde.
Prince Godt treckt ons heel binnen,
Ghy zijt den oorspronck ende 'tbeginnen,
Wilt ons toch nv ontbinden,
En in v verslinden.
|
|