|
| |
| |
| |
Een Gheestelijck Liedeken, waer door de Bruydt, ofte Christen ziele te kennen gheeft het groot verlanghen, dat sy heeft om daer bouen by haeren Bruydegom te zijn.
Mynen gheest is opgheresen,
Mijn liefste lieff ghepresen,
Bouen allen lieuen certeyn.
By daeghen en by nachten,
Staet ghy in mijn ghedachten,
Mijn hoochste verwachten,
Wanneer sal ick v vinden?
Al waer v liefde noyt en sal inden,
Daer bouen in 'tHemels pleyn.
Bermhertich van natueren,
En schooner van figueren,
Zijt ghy o lieff eerbaer,
Schoonder zijt ghy van wesen,
Veel wyser oock naer desen,
Dan Salomon dat is klaer,
Veel stercker oock daer naer,
Och mijnen wel-beminden eer.
| |
| |
Wanneer sal ick versinnen,
Wanneer sal ick bekinnen,
Hoe seer ghy zijt te minnen,
Mijn krachten naer v kleuen,
En al dat in my heeft leuen,
Vervulle heel mijnen moedt,
Och mijnen wel-beminden etc.
Maer al loue ick v Heere,
Al minne ick v meer en meere,
Nochtans beklaegh' ick seere:
Want vol minnen en kan v niet,
Dus wille't my toch leeren,
Hoe ick v best sale eren:
V liefde sonder verdriedt:
Mijn kranck ende broos riedt,
Bidd' ick dat ghy aensiet,
Och mijnen wel-beminden, etc.
Met een liefde suyuer en klaer,
Mijn herte wilt beswijcken,
Natur' wilt van my wijcken,
Mijn ziele soeckt pracktijcken,
Om door leifden te branden met haer,
Mijnen gheest die snackter naer,
| |
| |
Dat ick mocht wesen daer.
Och mijnen wel-beminden etc.
Allen de Enghelsche gheesten.
De minste met de meesten,
Al in der Hemelscher feesten,
Gheen hert en kan't doorgronden,
Gheen mensch en kan't vermonden,
Hoe seer sy zijn verslonden,
In v liefde breedt en wijdt,
Och mijnen wel-beminden etc.
Och Prince der potentaten,
En wilt my niet verlaeten,
Maer wilt my toch beschermen,
En wilt my oock ontfermen,
Thoont my al naer mijn doodt,
Wanneer sal ick v vinden,
Daer v liefde niet en sal inden,
FINIS.
|
|
Auteursrechtvrij