De gheestelycke vryagie

[p. t.o. 281]

O beata sors amoris!
Post tot lusus, tot honoris

Signa, tot laetitiae

Diadema regni datur,
Et cor palmis exornatur

Immortalis gloriae.

Ioan. Boel excud.

[p. 281]

Noch een schoon ghebedt, naer de communie, oft oock om onder de Misse te lesen.

Hier begheert de Bruydt van haeren Bruydegom de hemelsche benedicitie, om meer in zijne liefde onsteken te worden, ende noch van de teghenwoordicheydt Godts in haer seluen.

De 37. Figure.

O Ghebenedijden Godt! o bruydegom mijnder zielen! ghy sijt eenen oorspronck van alle goedt, een fonteyne daer alle goedt in is, ende daer alle dat goedt is inden hemel ende inder aerden wt-ghevloten is. Ghy sijt de volheydt der gratien, die ghestort is in de eenicheydt ofte wesen der zielen: Ghy sijt de ghene daer alle goede ende benedictie van komt. Hierom bidd'ick v, o liefde die daer alle liefden te bouen gaet, ghebenedijt toch mijne ziele, mijn lichaem, ende al 't ghene dat ghy my door uwe bermherticheydt verleent hebt, ende allen die my beuolen sijn, ende alle

[p. 282]

menschen teghenwoordighe ende toekomende ⁺, ende allen daer uwe Goddelijcke Majesteyt belieft voor gebeden te hebben met de ouergaende ghenaede uwer wtvloeyender goedtheydt, ende bewaert mijn ziele in uwe bermhertighe handen, want sy is v beeldt ende ghelijckenisse, ende ghy woont in haer, ende ghy zijt het leuen mijnder zielen, ghy onthoudtse in v, door uwe goedtheydt. Hierom o leuen der leuender, licht der lichten, wesen des wesens, liefde der liefden, daer ick wt het binnenste merch, ⁺ ende wt d'afgrondige goedtheyt ws brandende, lief-hebbende, ende minnende herte ghevloten ben, ende hebt v seluen in my ghegeest, ende zijt het leuen mijnder zielen, ghy onderhout mijn ziele in v, ende ghy zijt met v Goddelijck wesen woonende in de eenicheydt des wesens mijnder zielen, ende zijt de moghentheydt ende de kracht mijns gheests, ende de wijsheydt ende 'tlicht mijns ghemoedts, ende de goetheydt welcke mijn ziele vervult, ende omvanght, ende regeert, ende doet leuen in uwe liefde. Aldus ben ick wt v gevloten, als lief wt den lieue. Hierom zijt ghy mijn alderliefste, want altijdt blijft ghy met uwe Goddelijcke teghenwoordicheydt in mijne ziele: ende ghy en wilt daer nemmermeer van scheyden, want sy en kan, noch en mach buyten v niet eenen ooghenblick leuen.

+ Sy bidt voor alle menschen tegenwoordighe ende toekomende.

+ Sy seyt dat sy vvt het binnenste merch zynder liefden gevloten is. Sy seyt dat sy vvt Godt gevloten is als lief vvt den lieue.

[p. 283]

Ghy hebt mijn ziele sonderlinghen aen v seluen gehouden: dat gheene Heeren, noch Koninghen, noch yemandt anders doen en kan, noch en mach: want sy moeten ondertusschen van haere vrienden ghescheyden ende absent zijn. Maer ghy o mijnen alderliefsten, ende alder-begheerlijckxsten liefhebben, blijft altijdt by my tegenwoordich, ⁺ ende dat gaet bouen alle gauen ende rijckdommen: want ghy daer zijt bouen alle giften ende gaeuen: want al dat lieffelijck, schoon, rijck ende edel is, ende al dat dierbaer ende ghenoechelijck wesen mach, ende al dat minnelijck ende begeerlijck is: dat vinde ick altemael in v. O gebenedijden Bruydegom, die daer zijt eenen oorspronck van alle goedt: helpt my toch dat ick altijdt by v moet blyuen, ende leuen in uwe liefde, want ghy zijt de ghene daer mijn ziele dach ende nacht alsoo seer nae verlanght: sy en kan noch en mach ⁺ van gheene dinghen vertroost oft vervult worden dan van v alleen: die daer zijt bouen alle weelden ende ghenoechten. Oock soo bewaert mijn ziele, uwe Bruydt, ende helpt my, dat ick buyten v gheenen troost soecken, oft begheren en moet: soo mach sy blyuen reyn ende vry van alle nederste dinghen, ende v alleen leuen o mijn alderliefste lief, die daer alle liefden te bouen gaet. O wat grooter goedt ende weldaet is

+ Sy seyt dat Godt is bouen alle giften ende gauen.

+ Sy seyt dat haer ziele nacht ende dach naer hem verlanght.

[p. 284]

⁺ dit, dat ghy in de hoochste eenicheyt mijnder zielen woont: ghy die alsoo hooch, edel, schoon, wijs, rijck ende almachtich zijt, ende begheert daer altoos te blyuen, ende nemmermeer van daer te scheyden. Och hadde ick dit altijdt gheweten, ende volkomelijck ghelooft, dat ghy in't binnenste mijnder zielen woont, ende daer altoos inblijft: hoe eerlijck, ende weerdichlijck soude ick my in uwe teghenwoordicheydt altijdt ghehadt hebben. Ick gheloofde v te woonen inden Hemel, ende te wesen ouer al: ende ick en wiste niet dat ghy altijt waert woonende in mijne ziele, ende dat mijn ziele uwen tempel, ende v rijck was, daer het heylich der heylighen in verborgen is. Ick en verstondt niet (o mijnen Heere ende mijnen Godt) dat ghy ons in ons daeghelijckx ghebedt leert, dat wy de Hemelen waeren daer ghy in woont: ende dat wy het rijck zijn, dat ghy begheert te besitten, ende daer in te regneren. Ick sochte v inden Hemel, ende ghy waert in my: die selue den Hemel zijt met allen heyligen ende Engelen ombesmet. Ick hielde de hoochtijden van buyten: maer ick en vierdese, noch en hielse niet van binnen, daer sy in de hoochste maniere oft wijse volbrocht worden. Ick wilde groote dinghen wercken, ende lijden van buyten: maer ick en liet my niet in v, noch en lede v edel in-

+ Sy beklaeght dat sy anders gheen kennisse van Godt gehadt en heeft. Sy seyt dat sy niet en wiste dat vvy de hemelen vvaren. Sy beklaeght dat sy de hoochtijden niet van binnen en heeft gehouden.

[p. 285]

wercken, niet dat daer duysentwerf hooger, ⁺ ende edelder is, dan onse wercken van buyten. Want ghy hebt onse hoochste saelicheydt gheset in eender Godt-lijdender wijse: dat wy ons te gronde in v soude laeten, ende wtlyden v werck van binnen ende van buyten, dat lichter te doen is, dan te wercken: want onse ziele kan meer lijden dan wercken: Nv ick vastelijck ghelooue v in my te wesen: soo wil ick my seluen gheerne laeten in v gheweldt, ende lijden ⁺ uwe inwercken ende uwe wtwercken, naer uwen alderliefsten wille. Och hoe saelich is v ghelooue, hope, ende liefde, die my wt my seluen leyden in v, o alderhoochste goet! och eerweerdighen Godt, ick meynde in mijne blindtheydt, als ick quaedt ghedaen hadde, dat ick v dan wt my verdreuen hadde: 'twelck toch niet zijn en mach eenen ooghenblick, want ghy zijt het leuen mijnder zielen. O edel inwoonder ende opperste hoocheyt, ghy blijft ende en scheydet nimmermeer van my, noch ghy en wordt oock niet gram, wat quaets dat ick doen: waer ⁺ vintmen yemandt hy en verjaeght, ende vergramt ondertusschen sijnen vriendt, ende doet hem ontrouwe? maer ghy zijt een onbeweghelijck, ende onberoerlijck goedt: dan ghy zijt rechtueerdich ende bermhertich. Ist dat ick yet quaets doen, soo moet ghy uwe vriendtschappe ende

+ VVaer inne onse opperste saelicheyt staet.

+ Ghelooue, hope ende liefde leyden ons wt ons seluen.

+ Sy seyt dat hy rechtueerdich ende bermhertich is.

[p. 286]

gratie van my trecken, ende uwe rechtueerdicheydt moet dat straffen: maer ist dat ick weder ghenaede begheere: soo wilt uwe bermherticheydt my dat terstondt vergheuen door uwe heylighe Sacramenten ende bitter lijden, ende my weder in uwe liefde, ende graetie ontfanghen. Och wat ghetrouwe ende ghestaedige vriendtschappe is dit, daermen lief van lief niet scheyden en kan: soo verre als wy ons seluen van hem niet en keeren!