De gheestelycke vryagie
(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–
AuteursrechtvrijDe Bruydt meer van haeren Bruydegom nv verlicht zijnde, leert hoemen zijn inspraecke moet waernemen.
Godts inspraecke vloeydt,
Daer ander stemmen swyghen,
De ziele groeydt
Die dat leuende woort mach verkrygen.
O ziele weest toch stille en onverstoort,
Op dat ghy Godts inspraecken in v hoort,
En gaet dan voort,, en gaet dan voort,
Soo v Godts gheest sal willen dryuen.
| |
[pagina 287]
| |
VVie ghedreuen wordt
Al van den gheest des Heeren,
Binnen tijdt seer kort
Sal een sulckx moghen leeren
Verholen mysterien, diepe verborghentheydt,
VVaer door het herte tot liefden wort verbreyt,
Door soeticheydt,, dor soeticheydt,
Tot sulcken leuen wilt v mensch toch keeren.
De ziele die leeft,
In de groote jubilatie,
Die in haer heeft
Des heylichs gheests inspiratie,
Die haer kennelijck maeckt en klaer doet verstaen
Den wille Godts door soet vermaen,
En maeckt haer onderdaen,, en maeckt haer onderdaen
Den soeten treck van zijn heylighe gratie.
Seer minnelijck en soet
Ist om te ondervinden,
Hoe d'opperste goedt
Treckt zijn wtverkoren vrienden,
Dit wordt ons bewesen in Canticis,
Daer de minnende ziele belydende is
Door klaere kennis,, door klaere kennis,
Den soeten treck van haeren vvel-beminden.
Treckt my seydt sy
Naer v,, en wy sullen loopen:
De jonghe dochterkens met my
Die v seer minnen,, en in v hopen
| |
[pagina 288]
| |
In den reuck uvver saluen kostelijck
Sullen vvy loopen vlietelijck
En blydelijck,, en blydelijck
Tot v bermherticheydt die ons altijdt staet open.
Och vrolijcken loop
Die nimmermeer en sal inden,
Noch dan niet oock
Als gheuonden vvordt den beminden,
VVant vvie den Heere door liefden vint
Meer en meer den Heer bemint:
End aerom versint,, en daerom versint,
Om altijdt meer seer de Heere te minnen.
|
|