De gheestelycke vryagie
(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 137]
| |
Hier verlanght de gheestelijcke Bruydt, ofte Christen ziele om haeren Bruydegom t'ontfanghen.
O Leuende fonteyne,, mildt, ende reyne,
Die sonder stille staen altijdt vloedt
Om v t'ontfanghen,, met verlanghen:
Mijn minnende ziele tot v spoet.
Met suyuer luesten,, hittighe duersten
Mijn ziele verlanght dach ende nacht,
Om te ghenieten,, v mildt invlieten,
'T welck binnen bringht nieuwe kracht.
Vernieuwende krachten,, suyuer gedachten,
Bringht ghy binnen in het ghemoet:
Dit konnen sy smaecken,, die konnen geraecken
Tot uvve leuende vvaeteren soet.
VVaer ghy vloet binnen,, daer leertmen kinnen,
Sulckx de vverelt niet en versint,
Een hemelschs leuen,, puur en verheuen,
De ziele van nv door v beghint.
| |
[pagina 138]
| |
Ghy leert haer kinnen ,, het leuen der minnen,
Die ghy hier mildelijck beschinckt,
V charitaeten ,, mach de ziel vaeten,
Die van uwe soete waeteren drinckt.
VVilt toch beschermen en door-drincken,
My arm aerdt-worm dorr' en drooch,
En leert my klemmen ,, met leuender stemmen,
Ghestaedich tot v die zijt in't hooch.
In't hooghe, in't hooghe,, wt'smenschen ooge,
Daer ist ghenoechelijck om zijn,
Daer ismen blyde ,, tot allen tijde,
Present voor 'sHeeren klaer aenschijn.
|
|