De gheestelycke vryagie

[p. t.o. 131]

O heere wanneer salt zyn
Dat ick sal sien het wesen dyn
Myn herte snaeckt myn sile haeckt
Tot dat sy heer by v geraeckt.

333.

[p. 131]

Noch een schoon gebedt, alsmen tot onsen Lieuen Heere wilt gaen, oft om onder de Misse te lesen.

De Bruydt verwondert haer van de groote wtnemende liefde haers Bruydegoms tot haer, ende wilde wel tegenwoordich gheweest hebben als hy 'theylich Sacrament instelde, ende begeert hem met groot verlanghen te ontfanghen.

De 22. Figure.

O Heere Iesu ghy zijt weerdich allen eere, allen reuerentie, ghy zijt weerdich gedanckt, weerdich gelouet te wesen, van dat leste auontmael 'twelck ghy geten hebt met uwen discipelen. Och hadde ick daer geweest, ick soude met groote deuotie ghemerckt hebben, hoe dat ghy Coninc der Hemelen, God almachtich waerachtigen Bruydegom mijnder zielen, v seluen vernederde te wasschen de voeten van uwe knechten.

[p. 132]

Sinte Peeter was verwondert van uwe groote oodtmoedicheyt, ende en wilde van v niet ghewasschen zijn. Sinte Ian die ruste minnelijck op v borste, ende sooghde daer wt de eeuwighe wijsheydt. Ghy dedet ⁺ een sermoon van die diepe ende wijse saecken, ende ghy verhaelde seer dickwils van de liefde, maer bouen al wast seer wonderlijck ende onbegrypelijck, als ghy v seluen hun gaeft te eten met uwe ghebenedyde handen, ende v H. Sacrament instelde. Doen wert ghy met groote liefde beuangen ende liet v heylich vleesch, ende v dierbaer bloet aen uwe Bruydt, de heylighe Kercke, dat zijn alle Christene zielen, te panden, tot eenen onderpandt ende memorie van uwe groote liefde, ende versekeringe dat ghy de doodt voor haer wilde steruen. O ghetrouwen minnaer die alsoo ghestoruen zijt! och met wat een groote onwtsprekelijcke gifte, was uwe Bruyt begaeft, doen sy v ontfinghe in't heylich Sacrament! want v heylich lichaem, v ziele, v vleesch, v bloedt, ende de gheheele H. Dryvuldicheydt is in dit alderkostelijckxste iuweel besloten ende wt het fourneys uwer brandender liefden hebdy ons dit gheschoncken! in uwe ghebenedyde handen hebdy het broodt van de tafel ghenomen, uwe ooghen naer den Hemel staende, hebdy 't ghebenedijt door uwe grondeloose goetheydt, ende uwen Aposte-

+ Verwonderinge van de Bruydt.

[p. 133]

len ghegheuen. Seght my toch nv, o soete Iesu, o fonteyne der charitaten, waer was ⁺ v ziele, doen ghy met alsulcken groote liefde ontsteken waert? uwe ziele was geheel in v seluen: sy was geheel in't heylich Sacrament! sy was oock gheheel met minnen in de toecomende Kercke! och met wat groot verwonderenaenschouwden dit werck uwe heylighe Apostelen: de potestaeten, ende de krachten der Hemelen die beneffens uwe moghentheydt zijn, die stonden rondtom v taefele, ende merckten uwe goedertieren woorden, ende minnelijcke wercken met dieper devotien. Ghy hebt my o alderliefste dese kleynodie, dit dierbaer juweel gelaten, opd at ick altijdt uwer grooter liefde ghedencken soude, uwe wonden, bloedt, v passie, ende uwe bittere doodt soude draeghen in mijne memorie: ende met berouw, met liefde, met reuerentie, v in mijn herte ontfangen. Want ghy zijt mijnen ⁺ verlosser, mijn hope, mijn minne, mijn saelicheydt, mijn toevlucht, in alle mijne benawtheden. Hierom want ghy my v seluen wt uwe grondeloose liefde ende goedtheydt (nochtans sonder mijne verdiensten) alsoo vriendelijck, alsoo goethertelijck ghelaeten hebt in v heylich Sacrament: soo begheer ick v oock nv tot vereeninghe van uwe groote vriendelijckheydt, liefde, ende goedtheydt te ontfanghen, met alsulcken

+ Sy vraeght hem waer zijn ziele was, doen hy met sulcken liefde tot ons ontsteken was.

+ Sy begheert hem t'ontfangen tot vereeninghe van zyne liefde.

[p. 134]

groote brandende liefde ghelijck ghy my v seluen o alderbeste Iesu wt liefden ghegeuen hebt. DAerom o ghy die daer zyt bouen ⁺ Cherubin, verweckt dyne mogentheydt, ende komt. O Heere scheurt den Hemel mijns donckeren ghemoedts, ende verlicht mijne sinnen, ende krachten, die daer sitten in duysternissen, ende in de schaduwe der doodt. O Heere buyghet den Hemel ⁺, ende komt hier neder, ende doet my toch heel veranderen, ende heel vernederen onder v. O ghy Hemelen dauwet van bouen. O gloriose heylige Dryvuldicheyt, die v seluen in mijn gemoede geeenicht hebt. Seynt wt den dauwe dijnre ontfermherticheyt, ende maeckt vruchtbaer de dorricheydt mijns ⁺ herten. Ozeas seyt: die onder uwen scheyn sitten sullen geeert worden, ende ick sal hen zyn als eenen dauvve. Israel sal bloeyen als een lelie, ende als eenen wyngaert: ⁺ de wolcken moeten regenen den gerechtigen. O ghy licht-schynende wolcke des ⁺ vaderlijcken herte doorvliet alle mijne binnensten met den vruchtbaren regen dijnre soeticheydt: ende doet in my opwassen dat gerechtich staet, dat ghy in my gesayt hebt, ende opluyckt het aerdtrijck mijnder herten, op dat het voortbrenge den gerechtigen. Komt o Heere der deuchden, ende seynt wt de straelen dijns lichts, ende vernieuwt weder dese aertsche inwooninge, daer dyne vyan-

+ Psal. 79.

+ Isa. 45.

+ Oze. 14.

+ Isa. 45.

+ Sy begheert dat Godt haer binnenste doorvliete.

[p. 135]

den ingeuallen zijn, ende alle deuchden ingebroken zijn. ⁺ Komt ende maeckt toch uwen throon in mijnen geest, uwen zetel in mijne ziele, v tabernakel in mijn lichaem door de verdiensten ws heyligen vrolijcken geests ende droeuiger ziele, ende ws ghewonden lichaems. Want ghy zijt den wedermaecker der werelts. Daerom maeckt v seluen een bequame wooninge in my, ende verciert uwen tempel in my als alsulcken Koninck toebehoort: veredelt mijnen geest weder die v ingedruckt beelt is, ende verciert mijn ziele, die v rijck ende uwen zetel is, ende maeckt suyuer mijn lichaem, dat v handtwerrck is. Komt toch ende brenght alle goedt met v dat den grooten Heere wel betaemt. Ghy zijt Coninck der Engelen, ende eenen Heere alder Heeren. Wie soude hem toch weerdichlijc tot uwer kompste konnen bereyden om v te ontfangen sonder vlo mijn ziele ghy en mooght geenen weerdigher edelder, noch lieflijcker Heere ontfangen, dan den Koninck der Engelen: daer inne dat ghy al dat eerlijck, al dat begeerlijck is ende vermakelijck vinden moogt. Ende v o Heere des leuens en wort geen adere Bruyt gegeuen, dan die ziele daer ghy v beeldt ingedruckt hebt: ende ghy v dat teecken dijnre gelijckheyt in haer aensicht geset, ende dat licht dijns aensichts in haer gheuestight soo dat ghyse niet laten en moget. O Heere alle dinghen mooghdy my nemen, maer

+ Sy begheert dat hy zynen throon maeckke in haeren gheest. Sy begheert dat hy allen goedt met hem brenge. Godt en wort gheen andere Bruydt gegeuen dan de ziele daer hy zyn beeldt inghedruckt heeft.

[p. 136]

v seluen nemmermeer: want ghy zijt het leuen mijnder zielen, ende daerom hebdy mijn ziele alsoo lief, omdat ghyse voor uwe Bruydt verkosen ende verlost hebt, om dat ghy v eeuwich woordt daer in baren sout, naer v welbehaeghen. Daerom bidd' ick v ootmoedelijck maecktse toch ontfanckelijck dijnre edele geboorten: ende dit bidd' ick v al door uwe groote liefde, die v divanck om harent wille, d emenschelijcke natuer aen te nemen, ende voor haer de doodt te steruen. O mijn alderliefste, ghy hebt in v leste auontmael ghesproken, doen ghy v seluen ontfinght, ende doen ghy v seluen aen ons gaeft. Met begeerten hebb' ⁺ ick begeert dit Paeschlam met v.l. te eten. O mijnen Heere, mijnen Godt, v begheerte is vervult: want ghy hebt v seluen ontfanghen, ende ghy hebt ons v seluen ghegeuen. Hierom bidd' ick v vervult toch mijn begheerte, ende verandert my in v: ende blijft toch by my met uwer gratien, op dat ghy vrede, ende vreuchde in my moocht hebben, ende ick in v, Amen.

+ Luc. 22.