De gheestelycke vryagie

[p. t.o. 139]

Die genuchte der sonden is cort
Die schade is seer groot,
Den val is swaer, den loon is de eewighe doot.

101.

[p. 139]

Noch een seer schoon ghebedt eermen tot onsen Heer gaet. De Bruydt en kan haer niet ghenoech verwonderen van haers Bruydegoms liefde.

De 23. Figure.

O Hooghe weerdicheydt! o almachtige moghentheydt mijns Heeren Iesu Christi! wat deel is my in den Hemel, ende op der Aerden? wat hebb' ick van v ⁺ begheert? want soo ick v hier naermaels in den Hemel blootelijck door uwe bermherticheydt sal aenschouwen: soo hebb' ick v hier Sacramentelijck tot mijnder zielen saelicheydt op der aerden! O misterie dat alle verstant wech-haelt, ende alle wijsheyt doet swijgen! o wonderlijcke saecke! den armen ende ootmoedigen krancke, ofte dienstmaeght, wordt ghenoodet om zijnen Heere en de zijnen Godt op-te-eten! O volheydt alder gratien! o afgront aller genaden! o leuende broot der Engelen! o alderhoochste hoocheydt vervult toch mijne gebreckelijckheyt, die v heden begere na mijn cranck vermogen t'ontfangen in mijne ziele! wilt toch mijn armoede goedertierlijck aensien: ghelijck ghy aensaecht die offerhande der

+ Sy seyt dat dit vvonder vverck alle verstandt vvechneemt ende alle vvijsheydt doet svvygen.

[p. 140]

arme weduwe inden tempel. Siele ende lichaem ⁺ offere ick v tot uwen hooghen loff ende danckbaerheydt nv ende inder eeuwicheydt. Och maeckt my toch alsoo ootmoedich, sachtmoedich heel yuerich, heel vierich tot v ende bequaem, als ghy van my wilt ontfanghen ende begheert aenbeden te wesen: ende vervult my met alsulcken volheydt ws lofs ende danckbaerheydts, als ghy van my wilt gheloouet ende ghedanckt wesen. Oock soo bidd' ick v, o alderhoochste Majesteyt, dat ghy my vervullen wilt met alsulcken klaerheydt ws lichts: als ghy van my bekent wilt wesen, my verheffende bouen alle schaedelijcke beelden, formen, ende in-vallen, in alsulcken soeticheydt der minnen, als uwe alder-hoochweerdicheydt van my omhelst wilt wesen. Geweerdicht v, o afgront alder goetheyt ende soeticheydt my geheel t'omhelsen, ende in v te drucken: soo dat my buyten v niet en moet smaecken ofte lusten allen de daeghen mijns leuens, dan v sonder ophouden begheeren te nutten satramentelijck ende gheestelijck ende in mijne ziele deuotelijck te ontfangen. O hooch onbegrypelijck werck der liefden! O vloedt der minnen, die altijdt vloeydt ende nemmermeer stille en staet in alle deuote zielen, maer vloedt sonder ophouden! Och doorvloet my, versinckt, verteert my, ende bo-

+ Sy offert hem ziele ende lichaem tot eenen eeuwigen lof.

[p. 141]

uen al verbernt my in de aldervruchtbaerste manieren (v bekent) sonder ophouden: ⁺ in also vele als ghy weet, dat mijne krancke natuere, in redelijcker manieren, de kracht uwer vlammighe hitten verdraegen mach. Want ick versaecke nv alle wijse, eyghen liefde, ende eyghen sorghe mijns selfs, ende legge op v wt den grondt mijnder herten, met een gansch ende geheel betrouwen der zielen, de sorghe, ende den last der seluer: op dat ghy my inneleydet ende innetrecket in dat hoogh wesen uwer Godheydt, ende aldaer van my mooght maecken al dat uwe Goddelijcke Majesteyt belieft, naer de menichvuldicheydt uwer ⁺ bermherticheden. Gheweerdicht my dan oock te lijden tot de vruchtbaerighe wercken uwer suyuere menscheydt, alsoo vele alst v sal ghelieuen: op dat ick met den H. ⁺ Apostel Paulo my alleen mach verblyden in v wonden ende bitter lijden, ende op dat ick v minnelijck leuen ende heylige conuersatie altijdt mach voor oogen hebben, in alle v mijn doen ende laten: dat ick de werelt ende mijn seluen mach leeren steruen, v als een bondelken van myrthe altijdt dragen tusschen mijne borsten, leuende ende steruende. O alderliefste geeft my toch v seluen, want ghy zijt dien ick begeere: ende sonder v en ghenoeght my niet, noch sonder v en smaect my niet, noch sonder v en is my geen

+ Sy bidt dat hy haer wille verbranden in zyne liefde.

+ Gal. 6.

+ Een vierige noodinghe des Bruyts, om 't Heylich Sacrament t'ontfangen.

[p. 142]

saecke soet: maer allen dinck swaer, alle deucht bitter. Sonder v soo moet ick steruen: sonder v en schijnt my gheen saecke schoon oft kostelijck. Ghy zijt al dat ick mach ende moet begeeren: komt ende versaet mijn seer hongherighe ziele met v seluen, ende maeckt my al bitter dat ghy niet en zijt. Komt o Bruydegom mijnder zielen met uwe rijckelijkcheyt, ende liberaelheyt uwer voller gratien, ende maeckt my swaer ende verdrietelijck allen dat verganckelijck ⁺ is: op dat ick v alleen aenhangende, eenen gheest met v mach worden. O mijne eenige hope, ende allen mijnen troost inden Hemel ende op der Aerden, in v moet wesen mijn eeuwighe ruste: ghy zijt mijn volmaeckte blijdschappe, mijn licht in de duysternissen, mijnen troost in den noodt, mijn herte moet toch bouen al in v rusten, ende v in al alleen beminnen. Ghy zijt het leuen ende het wesen mijnder zielen. Daerom o hooghweerdich broot, Bruydegom mijnder zielen, ick begheere v te ontfangen allen oogen-blicken in mijnder herten: ende met niet min en wil ick my laten paeyen, dan met v seluen. Daerom o leuende broot der Enghelen! o aldersoetsten Iesu, wilt toch met uwe almoghentheydt besitten de slaepkamere mijns ghemoets, ende my regeren naer uwen Goddelijcken wille. Mijn herte is v open, alle mijne binnste krach-

+ 1. Cor. 6.

[p. 143]

ten begheeren v. Och treckt my sonder ophouden wt my seluen, ende van alle gheschaepen menichfuldicheydt ende creaturen, druckt toch my inden gront uwer alder-aengenaemste liefde, daer ghy my alsoo vierichlijck mede bemindt hebt, doen ghy my v seluen hebt ghegeuen in een spyse. O leuende broodt der Engelen, afgront der soeticheydt, door-vloeyt my door v seluen ⁺, ende treckt my altijdt in v. O hooch werck der opperste minnen! o krachtigen brandt der liefden mijns Heeren Iesu Christi, die dit alderwonderlijckxste werck alleen ghewrocht ende volbrocht heeft! o aldergrootste liefde mijns Bruydegoms! o sterck vier der minnen! treckt my in v, ende ouerformt my met v seluen. Maeckt toch klaer ende reyn, 'tghene dat ick van v ontfanghen hebbe. O liefde, wiens nature dat is te gheuen ende ghenut te worden: versaet my doch met v, ende my versaedende soo ontsteeckt de begheerte mijnder zielen tot v. O liefde die't al zijt geuende dat ghy zijt, ende weder zijt eysschende al dat den mensch is, ia vleesch ende bloedt verterende, ende het merch wt de beenderen: laet my toch v smaecken, ende maeckt my toch bittere ende een kruys, al datter in de werelt is. O vier der liefden, waer inne het waerachtich Paesch-Lammeken ghebraden is, ende ons voor-ghestelt wort: verteert toch

+ De Bruydt roept met vierich verlangen tot haeren Bruydegom.

[p. 144]

mijne ende alder menschen sonden teghenwoordighe ende toekomende, ende verandert mijn leuen in v leuen, uwe conuersatie ende wooninge in my maeckende, daer ghy af seght: Die my lief heeft, die sal ⁺ myn woordt onderhouden, ende mynen Hemelschen Vader sal hem lief hebben, ende wy sullen tot hem komen, ende onse ⁺wooninge by hem maken. O Heere komt, ende rust by my, want het wort auondt, ende maeckt uwe wooninghe in my, want mijn ⁺ ziele is gesmolten, na dat ghy tot my, o mijnen alderliefsten, beminden gesproken hebt.

O leuende broodt, alle schuldt betaelende, allen verloren tijt verhalende, onse versoeninghe by den Vader, ontfermt v mijnder. O mijn leuen ontfanght mijne ziele, o broodt der Engelen, spijst my, ende laet my naer v hongeren ende begeren, want uwen hongher maeckt den mensch Goddelijck ende Hemelsch. Laet my doch v minnende v in minnen eten: want hoe meer gemint, hoe meer ontfaen: hoe meer ontfaen, hoe klaerder kennisse: hoe klaerder kennisse, hoe saliger gebruyck. O woort des Vaders sterckt my! o eeuwich licht, verlicht ende beschermt my, verdrijft wt my, ende wt allen verholen hoecken mijnder duysternissen al dat v in my mishaeght: op dat ick mach sien hoe seer ghy my hebt bemint, doen ghy my v seluen gegeuen hebt tot een spijse voor

+ Ioan. 14.

+ Luc. 24.

+ Cant. 5.

[p. 145]

den eeuwigen honger, ende tot eenen dranck voor den eeuwigen dorst. O edele ziele Christi heylicht my! o lichaem Christi bewaert my! o bloedt Christi reynicht my! o verdiensten Christi Iesu verciert my! o passie Christi versterckt my! o goedertieren ende alderbesten Iesu verhoort my, in uwe heylighe wonden verberght my: ende en laet my nemmermeer van v scheyden, voor ghy en brengt mijn arme ziele, die daer is uwe Bruydt, in uwe eeuwige vreucht ende blijdschappe, welcke ghy o alderliefste selue zijt. Maer om dat ick v heden in mijne ziele begere t'ontfangen: soo wilt my toch leuendich maecken in ziele ende in lichaem, ende in allen deuchden v behagelijck. Beschermt my toch vanden boosen vyandt: ende in de ure mijnder doodt roept my, ende stelt my by ⁺ v: op dat ick v met allen uwe wtverkoren inder eeuwicheyt mach louen ende dancken. O alderbeste Iesu, gheeft dat ick allen de daeghen mijns leuens, naer uwen alderliefsten wille, van dese alder-edelste heylige spyse gheuoedt ende ghesterckt mach worden: ende dat ick daer inne tot uwer hoochster ende eeuwigher eeren mach te bouen gaen alle creatueren des Hemels ende der Aerden. Op dat ick alsoo door de kracht van dese uwe alder-kostelijckxste spyse mach weder-haelen mijne ende alder creatueren ondanckbaerheydt: op

+ Sy begheert allen de daeghen haers leuens met dese edelste spyse gheuoet te worden

[p. 146]

dat ick uwe hooghe ende groote liefde die ghy tot ons arme kinderen van Eua draeght, met mijne kleyne liefde, een weynich mochte verghelden, tot uwer eeuwigher eeren, ende tot mijnder ende mijns euen-naestens ende alder menschen saelicheydt, Amen.