Logo DBNL
De gheestelycke vryagie (1624)

De gheestelycke vryagie

(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Hier door wordt de Bruydt ofte Christen ziele onderwesen hoe sy altijdt moet op haer hoede wesen.

De 11. Figure.

Als dan de doodt is naeckende van de boose ende quaede ziele, de welcke daer is des Duyuels Bruydt: soo komt des onsaaligher, goddelooser, ende ongheluckigher + zielen Bruydegom, ende verbeydt om de verdoemde ziele, zijne Bruydt, met hem te nemen. De ziele hem dan siende in alsoo schroomelijcke, afgryselijcke, ende alsoo vervaerlijcke ghedaente, soo soude sy haer geerne stoppen, verborgen, ende hem ontloopen: maer sy en kan, noch en mach. Want de schroomelijcke ende vervaerlijcke doodt drijftse voort te gaen, naer haren Bruydegom dien sy door haer quaet leuen verkosen ende getrouwt heeft. Dan roept sy al suchtende, al schuddende, ende al beuende. Och wee my, wee my, wee my onsalighe: de droefheden der doodt hebben my omtringhelt, ende de perijckelen der Hellen hebben my geuonden, de doodt drijft my wt dit leuen, + endte wt dese werelt, daer ick alle mijne hope ende betrouwen hadde opghestelt, maer al te



illustratie
 
Fallax mundus ornat vultus
 
Dolus latet sed occultus:
 
Ne crde blanditijs
 
 
 
Hoc vitare si vis rete;
 
Cito Christi sinus pete
 
Procul ab insidijs.
Ioan. Boel excud.


Vergheefs. Och werelt hoe hebdy my aldus +bedroghen? ghy hebt my een langh leuen goede daghen, ende vele gheluckt toegeseyt, maer het is al gheloghen. Nv soo verwachten my de helsche Draecken: wiens geuangen ick eeuwichlijck moet gaen zijn. Soo vergaderen dan teghen haer de helsche honden, al krijsschende, tierende ende grimmende, ende omvanghense ende spreken haer toe met hate nydige ende grammoedige gramschappe, seggende. Waer is nv v hooueerdije, ende uwen hooghen moedt? waer is nv v danssen, springen, ende snaren-gespel? waer is nv uwen rijckdom, v eere, ende uwen onkuyschen lust, ende playsier? waer zijn nv uwe kostelijcke ende hooueerdige kleederen? + waer zijn nv uwe fraey langhe lobben, portefraesen, ende alle uwe ouerdadighe curieusheden waer door ghy den armen het hun ontrocken hebt? waer zijn nv uwe kostelijcke juweelen, ende sachte beddenen? waer zijn nv uwe vrolijcke maeltijden, ende leckere bancketten daer ghy uwen edelen tijdt soo ouerdadelijck mede verquist hebt? waer is nv v pertinent ende fraey spreken? v ongheschickt lacchen, guychelen, ende v quaet vermoeden? waer zijn nv uwe vrienden, magen, ende gespelen? waer zijn nvuwe gulde koppen, schalen, ende kroesen, daer ghy placht mede te braggeren, te stoffen, ende te poffen? waer zijn nv uwe giericheyt, uwe eergieric-

heydt, ende ydel glorie? waer zijn nv uwe oneerlijcke tastinghen, vuyle woorden, ende onnute wercken, die ghy teghen den wille van uwen Godt ghedaen hebt? waer is nv uwen draeyenden, ende hooghmoedighen, pertinenten fieren ganck? waer zijn nv v ghekrolt ende ghefrigeert hayr, parucken, ende ferdigadinen? waer is nv v blancketsel, muskeliaet, ende uwe andere welrieckende saluen, die ghy ghebrucykt hebt als stricken ende netten, om ontallijcke zielen tot v te trecken, tot uwer meerder verdoemenisse? waer is nv v hypocrisije, uwe gheveynstheydt, ende uwen schijn van heylicheydt, + daer ghy soo menighen mensch mede bedroghen hebt? O arme ellendige ziele, hoe hebdy v seluen ende andere menschen bedrogen? hoe qualijck hebdy uwe rijckdommen ghebruyckt, ende besteet tot uwer ende ws euennaestens zielen salicheydt? ghy konde soo gemackelijck daer mede den Hemel koopen, maer nv soo hebdy daer mede de helle ghekocht. Teghen alle dese ende vele meer andere beschuldinghen en kan de arme verdoemde ziele niet gheseggen: dan, och, ende wee my, jammer ende noodt hebben my geuanghen. Och wee my onsalighe, hoe blindt ben ick geweest! och mochte het herte splijten! + och mochte ick in niet vergaen! maer 'ten kan niet ghezijn. Och my onsalige, wat sal ick doen? wat sal ick maecken? O eeu-

wighe salicheydt, hoe hebbe ick v alsoo versuymt? Och ist moghelijck dat ick alsoo sot ende dul ben gheweest, soo dat ick anders niet op v ghelet en hebbe, doen ick v alsoo gemackelijck konde verkrijgen als ick mijne handt konde op mijn hooft ghelegghen? Och oft my noch eens 'tselfste mochte ghebeuren! maer het is nv te laete ende te spade. Och my onsalighe, wat hebb' ick ghemaeckt, wat hebb' ick my seluen al quaedt aenghedaen! och eeuwighe tormenten ghy + doet my mijn herte bynaest breken! och ofte het braecke! ick sterue van ancxt ende vreese. Ick peyse hondert jaren, ick peyse duysent jaren, ick peyse hondert duysent jaren, etc: maer het is te vergheefs. Want ick voor sekerlijck nv wete ende sien: dat hier in de helle gheen verlossinge en is, alsoo de schrifture is ghetuyghende.


Vorige Volgende