De gheestelycke vryagie
(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De– Auteursrechtvrij
[pagina 50]
| |
Hoe die duyuelen de ziele verueeren, ende bespotten ende andersins.Ga naar margenoot+De 12. Figure. Soo komen dan de boose geesten als brisschende Leeuwen, als grijpende Woluen, ende als fenynighe Draecken, ende grijpen de ziele met groote ende ongenadige wreetheydt, ende stellen die tusschen hun allen, Ga naar margenoot+ ende schreeuwen, ende roepen met verwijtlijcke ende spottelijcke stemmen. Dit is de onsalige vuyle Bruydt, die Godt niet trouwen en wilde voor haren Bruydegom, die van sonden niet en wilde afstant doen, doen hyse gheerne opghenomen, ende in ghenade ontfanghen hadde: maer haer berouw is nv te spaede gheworden. Soo nv de ziele den helschen kercker aensiet, soo verschrickt sy alsoo seere, soo dat sy Godt veruloeckt ende vermaledijt om dat hyse gheschapen heeft. Ga naar margenoot+Sy veruloeckt ende vermaledijt oock de Passie ende doot Iesu Christi, die sy nv kent aen haer verloren te zijn. Sy veruloeckt ende vermaledijt oock vader ende moeder die haer ter werelt ghebracht hebben. Sy veruloeckt ende vermaledijt oock alle creaturen inden Hemel ende inder Aerden, ende sonderlinghen die aldermeest, die haer eenighe oorsaecke ghegheuen, hebben om te sondighen. Wy lesen in't leven van de oude va- | |
[pagina t.o. 50]
| |
[pagina 51]
| |
ders van eenen den welcken in een visioen gesien hadde eenen put vol vlammen ende viers, ende sach in't midden van dien put den vader met den sone t'samen ghebonden, de welcke malkanderen met seer groote Ga naar margenoot+ rasernije vermaledijden. Den Vader seyde: Vermaledijt moet ghy zijn, sone, om wiens Ga naar margenoot+ wille ick eenen woeckenaer geworden ben, om dat ghy sout rijck worden, ende ick verdoemt. Den sone riep wederom. Ghy moet vermaledijt zijn vader, die my meynde rijck te maecken, maer ghy hebt my ellendelijck verdoemt, door my achter te laten goedt dat qualijck ghewonnen was, etc. De ziele veruloeckt ende vermaledijt oock haer eyghen seluen, haer lichaem, ende haer ghebeente. Want ghelijck inden Hemel anders niet gesonghen en wordt dan soeten sanck, ende dat genoechelijck ende salich Alleluya met goddelijcke Lofsanghen ende Danckseggingen: alsoo in de tabernaeckel ofte wooninghen der helscher beulen, en sal anders niet ghesonghen worden, dan blasphemeringen, vermaledydinghen, ende eeuwighe vervloeckinghen teghen Godt, ende alle zijne schepselen. Daer sal een eeuwich beklach zijn, alls sy sullen peysen, hoe groote ende schoone goederen sy nv verloren hebben, ende inder eeuwicheydt sullen moeten deruen: hoe groote bequamicheydt sy ghehadt hebben om de selue te verkrijghen. Want sy die om eenen | |
[pagina 52]
| |
Ga naar margenoot+ teuch kout waters hadden konnen krijgen: maer sy hebben 't versuymt ende veronachtsaemt, Ga naar margenoot+ met de dwaese maeghden, terwijlen dat tijdt was om te koopen: maer nv zijn sy wten tijdt, in de eeuwicheyt gekomen: alwaer dat een yeghelijck loon ontfanght na dat hy hier in zijn lichaem gewrocht heeft, 'tsy goet oft quaedt. Daer wort grootelijck ende onwtsprekelijck beklaeght den tijdt die nv voorby is op deser ofte dierghelijcke manieren. Och den tijdt is eens gheweest, maer hy en sal niet meer wederkomen, in den welcken my de hemelsche goeden, schatten, ende eeuwighe rijckdommen gepresenteert worden, Godt vermaenden my, ende sijne dienaers, baden my, dat ickse souden aenueerden, maer ick verachtense ende versmadense doen, door mijn quaedt leuen: nv soo moet ickse deruen, ende altijdt treuren, vasten, jammeren, ende lamenteren. Nv soo hebb' ick leedtwesen, ende sal't eeuwichlijck hebben van mijne quade feyten, ende boosheden: maer al sonder eenich profijt, oft mijnder zielen salicheydt. Och hoe is den tijdt door-gheloopen! och tijdt, tijt, mocht ghy noch eens wederkomen, hoe soude ick v waernemen! hoe wel soud' ick v besteden! och wat isser my al voorgegeuen, om het welcke ick my seluen in alsoo grooten dangier ende perijckelen hebbe willen stellen! al waer't saecken dat my allen de rijckdommen ende wellusten des we- | |
[pagina 53]
| |
relts hadden gegeuen geweest, wat soude't al gheweest hebben? niet met allen. Al hadden my oock alsoo vele jaren blijdschappen ghegeuen geweest, alser sandekens op den oeuer vander zee zijn: my en soude niet met allen ghegeuen geweest hebben, te gelijcken by de minste pijne, die ick hier moet eeuwichlijck verdragen, weder ick wille, oft niet en wille. O onuerdrachelijcke eeuwige pijnen ende tormenten! och mocht ick seruen ende vergaen, soo waer mijn treuren gedaen: maer 'ten kan niet ghesijn. O onsalige hooueerdije! o onsalighe welluste! o quade manghelinghe! o ongheluckighe ure, inde welcke ick alsoo blindt hebbe gheweest! och ick verblinde! och ick ellendighe! och ick hondert duysentmael onsalighe, de welcke my seluen alsoo leelijcken bedrogen hebbe! Vermaledijt moeten sy zijn, die my als ick sonden dede, niet en hebben ghekastijt. Vermaledijt moeten zijn mijn vader ende mijn moeder, die daer mede loeghen als ick sondichden, ende door den vinger sagen, als ick quaedt dede. Ia dat meer is, sy gauen my den voedt om te sondighen Ga naar margenoot+. Vermaledijt moet zijn het melck, met welck ick opgheuoet ben, het broodt 'twelck ick geten hebbe, het leuen, in't welck ick gheweest hebbe. Vermaledijt moet zijn die ure, in welcke ick geboren ben: altemael moet het vermaledijt zijn, 'twelck my behulpich is gheweest | |
[pagina 54]
| |
tot mijn onderhoudt. Salich zijn de ghene die noyt gheweest en zijn. Salich zijn de lichamen die noyt ghebaert en hebben, ende de borsten die niemanden gesooght en hebben. Alsoo sal de onsalighe Bruydt met alle verdoemde menschen alle creaturen vermaledijden. |
|