Gheestelijcke Harmonie

Van veel-der-leye en uyt-gelesen, soo Oude als Nieuwe, Catholijcke kerckelijcke Lof-sanghen, Leysenen, ende Liedekens op die principaelste Feesten ende Getijden des Jaers, die men in't Vorstendom Cleven by den Catechismus singht

X C V.

GEgroet sijt ghy offerhande reyn,
Die waerheydt en dat leven,

[p. 141]

 

Door u die offeren gemeyn,

 

Daer billick, ende geven:

 

Door u wort Godt in eeuwigheydt,

 

Sijn lof, en prijs bewesen:

 

Door u soo wort die Christenheydt

 

Bewaert en wel genesen.

 

Gegroet zijt ghy ware Lichaem goet,

 

Mijns Heeren tot een letzen,

 

Sijn Vleisch, en oock sijn heyligh Bloet,

 

Ons daer met te ergetzen:

 

Dit liet hy ons tot een goede pandt,

 

Hem daer by te gedencken,

 

Als hy vertoogh na't Vaders landt,

 

Sich selfs deed hy ons schencken,

 

Daer is Jesus selfs wesentlijck,

 

In eygener natueren,

 

Gans onverdeylt waerachtighlijck,

 

Niet alleen in figueren,

 

Met vleisch, en bloet soo is hy fijn,

 

Dit gelooft vast sonder sorgen,

 

Onder gestelt van broot en wijn,

 

Hoe wel voor ons verborgen.

 

Die daer sichtbaer in't Hemelrijck,

 

Van d'Engelen wort ge-geret,

 

Die is op een ander wijs

 

In vremd' gestalde bekledet,

 

Hoe dat geschiet, en hoe't magh zijn,

 

Dat kan geen mensch versinnen,

 

Godt die all' dingh vermach alleen,

 

Kan dit oock licht volbringen.

 

Des heylants lijf blijft onverteert,

 

Hoe veel hem oock doen smaken

[p. 142]

 

Christus een mensch en Godt ge-eert,

 

Die wort hier gants gelaten,

 

Gebroken wort des broodts gestalt

 

Sijn vleesch blijft ongeschonden,

 

Die vrucht sijns lichaems menigfalt,

 

Woordt ons door hem gesonden.

 

Christus merckt wel, door sijn gewaldt,

 

Gants niet wort veron eeret

 

Of schoon des broots en wijs gestalt,

 

Natuerlijck wordt verteeret,

 

Hoe wel hy is in Hemels throon

 

Oock is hy op der eerden,

 

Door sijn almacht kan hy dat doen,

 

Hout hem in grooter weerden.

 

O soete Godt Heer Jesu Christ,

 

Een spijs tot 't eeuwigh leven,

 

D'weil ghy u ons soo mildiglijck

 

Te nutten hebt gegeven,

 

Verleent ons door u kracht en sterckt

 

Die sonden te boeten allen,

 

Geeft ons gedencken woordt en werck

 

Daer aen ghy hebt gevallen.