De fragmenten van de Limburgse 'Floyris en Blantsefluor'

Fragment 15: Floyris vertelt zijn verhaal

[........ cor]ve mit blomen.
Twei man mig trugen.
Nuwit ne wisten sie [dat,
dat] ic in den corve lag.
Sie cronden vil sere, ⁺
dat die corf al so [swar wer]e.
Mit pinen wart ic dar braht,
in eine camere ge[laht.]
Dar inne was vro Cloris, ⁺
eine magit edele ende wis.
Blan[tsefl]ůr ne was da niet.
Des was mig ovele na gesciet,
here. [Die] man die giengen wider
hastlike den turn nider.
Die juncvrowe [to d]en corve gienc
ende die scone blomen ane víenc.
Do want ic, here , [so] min lif, ⁺
dat it were min scone wif.
Hastlike ig up vor. ⁺
Ic want, [it w]ere Blantseflůr.
Do wart die magit gehere
irverit vil sere. ⁺
[................]
Dat ne was mig nuwit liep.
Ic hatte an[..............]

Vertaling

[........] mand met bloemen.
Twee mannen droegen mij.
Ze wisten niet,
dat ik in de mand lag.
Ze scholden heel hard,
omdat de mand zo zwaar was.
Met moeite werd ik naar boven gebracht
en in een kamer afgezet.
Daarin woonde vrouwe Cloris,
een edel en wijs meisje.
Blantsefluor was daar niet.
Bijna was mij daardoor iets ergs overkomen,
heer. De mannen liepen weer
snel de toren naar beneden.
De jonge dame liep naar de mand
en pakte de mooie bloemen.
Toen dacht ik, heer, zowaar ik leef,
dat het mijn mooie vriendin was.
Snel kwam ik omhoog.
Ik dacht, dat het Blantsefluor was.
Toen moest het edele meisje
heel erg schrikken.
[.................]
Dat vond ik heel onaangenaam.
Ik had [..............]

+ 323 ‘cronden’. Van het werkwoord ‘cronen’, kreunen, kermen, jammeren, zuchten, schelden. Wat er eerder gebeurde, wordt in het Frans A, v. 2329-30 verteld: ‘Des flors dïent molt en i a,/ si maudïent kis i foula’. (Vert.: Ze zeiden dat er veel bloemen in [de mand] waren, en scholden op degene die ze had opgeladen).

+ 327 ‘Cloris’. In de ed. Leclanche 2003 staat ze vermeld als de dochter van een Duitse hertog. Vgl. A, v. 2370: ‘fille a un duc d’Alemaigne’. Dit is echter een emendatie van Leclanche! In hs. A is de variant overgeleverd: ‘fille estoit au roi d’Alemaigne’. (Vert.: Zij was de dochter van de Duitse koning).

+ 335 ‘want’. (Ook in v. 338). Vorm van het werkwoord ‘wenen’, ‘waenen’, wanen, geloven, menen. Zie ook v. 313.

+ 337 ‘(up) vor’, ‘up vur’. Vorm van ‘opvaren’, omhoog komen, oprijzen.

+ 340 Zie v. 159.