De fragmenten van de Limburgse 'Floyris en Blantsefluor'

Fragment 12: De emir wil wraak

is her dar up comen ⁺
ende havet mir min wif genomen
ende havít mig verhort ⁺
die scone Blantseflůre.
Nů sagit, gir herren alle,
wo ůg dit gevalle.’
Do spraken eht die coninge: ⁺
‘Herre coninc, ovele.’
Sie ne con[ste]n [andirs] nuwít spreken.
‘Coninc, dů salt dí[n] ser wreken.’ ⁺
Dammiral do gebot
dat man makete ein vor grot, ⁺
dat man dar inne
brente die kinde.
Die heren, die dar waren,
die haten groten jamer
dat umme sulke sculde
die kint verliesen solden
eren herliken lif.
Dar wende man ende wif.
Man nam die kint beíde, ⁺
to den voore man sie leíde;
en volgete manic rowic [...]

Vertaling

is hij erop gekomen
en heeft mijn bruid genomen
en heeft onteerd
de mooie Blantsefluor.
Nu zeg me, gij heren, allemaal,
hoe u dit bevalt.’
Toen zeiden de koningen opnieuw:
‘Heer koning, slecht.’
Ze konden niets anders zeggen.
‘Koning, u moet uw leed wreken.’
Toen gebood de emir
dat men een groot vuur maakte,
dat men daarin
de kinderen zou verbranden.
De heren, die daar aanwezig waren,
waren er heel erg verdrietig over
dat voor zo’n vergrijp
de kinderen hun stralende leven
zouden verliezen.
Daar weenden mannen en vrouwen.
Men nam de beide kinderen bij de hand
en leidde hen naar het vuur;
menigeen volgde hen vol verdriet [...]

+ 247 Floris die verborgen in de bloemenmand de haremtoren binnengedragen werd, is op de etage van Blancefloer neergezet.

+ 249 ‘verhort’. Van het werkwoord ‘verhuoren’, letterl. verhoeren, tot hoer maken.

+ 253 Steinmeyer stelt voor ‘al’ in plaats van ‘eht’ te lezen.

+ 256 De Smet/ Gysseling zien in het overgeleverde ‘di’ een schrijffout voor ‘din’

+ 258 Ook in het Frans is de dood op de brandstapel hun straf. Vgl. A, v. 2786: ‘Ardoir les face et si l’otroit!’. (Vert.: Moge men ze verbranden en hij ermee akkoord gaan).

+ 267-268 In het Frans leiden twee slaven de kinderen naar de brandstapel. Vgl. A, v. 2788.